بدنبال اعلام جدایی علامه حسینی از فرقه تروریستی رجوی، سران این فرقه طبق روال همیشگی خود بجای پاسخ دادن به موارد مطرح شده از سوی او تلاش کردند تا شخصیت وی را تخریب کنند تا شاید از این راه حرف ها و نکاتی که او مطرح کرده تحت الشعاع قرار گیرد.
البته این اقدام سران فرقه رجوی نشات گرفته از روش خشونت طلب و تروریستی آنهاست و نشان می‌دهد که علیرغم همه شعارهای فریبکارنه، از نظر رجوی هر کس با او نیست دشمن او محسوب شده و دشمن را باید نابود کرد و راه دیگری وجود ندارد.
اما ورای این کلیت که از ماهیت تروریستی رجوی ها ناشی می گردد، اطلاعیه فرقه مملو از نکاتی است که پرداختن به آنها می تواند به افشای بیشتر چهره رجوی های خشونت طلب و تروریست کمک کند.
* در این اطلاعیه سران فرقه تروریستی رجوی، آقای حسینی را با عبارت «آخوند لبنانی» مخاطب قرار می دهند که نشان از دیدگاه نژادپرستانه رجوی است. چرا که او همیشه خود را همچون هیتلر برتر از دیگران می داند. رجوی ها با لبنانی خواندن آقای حسینی می خواهند بگویند که بزرگترین عیب او این است که از نژاد ما نیست.
* در این اطلاعیه سران فرقه رجوی در حالی با القابی همچون «خودفروخته»، «مزدور»، «فرومایه»، «کسی که اخاذی کرده»، «ابله»، «باج خواه» و «سخیف» به توهین و فحاشی علیه آقای حسینی می‌پردازند که:
اولاً: تا پیش از این، دستگاه تبلیغاتی فرقه برای آقای حسینی از عناوینی همچون «علامه»، «مرجع آزادیخواه»، «نویسنده»، «روشنگر»، «دبیرکل شورای اسلامی – عربی»، «رهبر جبهه اسلامی – عربی»، «استاد» و… استفاده می کرد.
دوماً مطالب و مصاحبه های زیادی از آقای حسینی سایت های فرقه انتشار یافت (بعد از اعلام جدایی آقای حسینی، دستگاه تبلیغاتی فرقه در اقدامی استالین گونه تلاش کرده تا تمام این مدارک را از بین ببرد. همان کاری که درباره آقایان محمدرضا روحانی و کریم قصیم و اسماعیل وفا یغمایی و دیگر جدا شدگان از فرقه و شورا کردند)
سوماً: وی را برای دیدار با مریم قجر به مقر فرقه در اور بردند. در آن دیدار مریم قجر درباره آقای حسینی گفت: «علامه حسینی یک شخصیت برجسته لبنانی می باشد که زندان و اذیت و آزار نیز او را مجبور نکرد که علیه مجاهدین سخن بگوید. او فشارها را تحمل کرد و در مقابل فشارها ایستاد.»
بلافاصله پس از این سخنان مریم قجر، اعضا و سران فرقه که در آن جلسه حاضر بودند و از جمله مهدی ابریشمچی،محسن رضایی، معصومه بلورچی، دولت نوروزی و شهرزاد حاج سید جوادی به شدت برای علامه حسینی دست زده و او را تشویق کردند.
چهارماً: یکی از سایت های فرقه درباره مصاحبه ای که با آقای حسینی داشته چنین نوشت: « سایت آفتابکاران [آفتابه دارن] که تا کنون مقالات زیادی از علامه حسینی را منتشر کرده است، خوشحال است که این بار، مصاحبهء اختصاصی خود با ایشان را به خوانندگان خویش تقدیم می کند»
* در قسمت دیگری از اطلاعیه فرقه چنین آمده است:«مقامات مسئول و شخصیتهای سیاسی در کشورهای عربی در مورد این آخوند مزدور که به نحو مشکوک در حومه جنوبی بیروت، مرکز حزب الله و نیروی قدس بسر می برد، می گویند او مزدوری است که با چسباندن خود به کشورها و دولتهای عربی می خواهد رد گم کرده و بر اصل موضوع سرپوش بگذارد»
حال سوال این است که چرا برای بیش از ده سال همکاری با آقای حسینی، سران فرقه رجوی به نکات مقامات مسئول و شخصیت های سیاسی کشورهای عربی در مورد مشکوک بودن آقای حسینی توجه ای نکرده بودند؟ چرا بعد از ده سال تازه یادشان آمده که وی می خواهد رد گم کند؟
آیا غیر از این است که سران فرقه تروریستی رجوی بدلیل افشاگری های آقای حسینی قافیه را باخته و با این فریبکاری ها و استفاده از اسامی کلی همچون «مقامات مسئول» و «شخصیت های سیاسی» می‌خواهند رد گم کرده و از تاثیر این افشاگری ها بکاهند؟
* عکسی از حضور آقای حسینی در مقر فرقه در اور هنگام دیدارش با مریم قجر را در زیر ملاحظه می‌کنید. در این عکس محمد سید المحدثین از سران فرقه رجوی و مسئول به اصطلاح کمیسیون خارجه شورا با دست بسته در کنار آقای حسینی ایستاده است. این نحوه ایستادن یکی از سراسن فرقه در کنار آقای حسینی به خوبی نشان می دهد که فرقه رجوی چه اعتباری برای ایشان قائل بود و آنچه امروز می گویند دروغی بیش نیست که ناشی از فشار ایجاد شده از افشاگری های مهم آقای حسینی می‌باشد.
* نحوه برخورد فرقه رجوی با آقای حسینی باز هم نشان داد که رجوی ها هر کاری که می کنند فقط و فقط برای سوء استفاده خودشان و در جهت منافع شان می باشد. با این دیدگاه است که رجوی ها آقای حسینی را یک روز استاد و روز دیگر خود فروخته می خوانند. یا یک عضو را یک روز گوهر بی بدیل و بعد از جدایی از فرقه مزدور می نامند. کلمات در قاموس رجوی هیچ ارزشی ندارند الا اینکه برای منافع روز او بکار بیایند.
نمونه آقای حسینی تجربه خوبی است برای کسانی که هنوز از فرقه رجوی حمایت کرده و باعث می‌شوند آنها کماکان اعضای گرفتار در آلبانی را در اسارت نگه دارند.