رهایی برادر ، رویارویی با دارودسته رجوی

آرمان دموکراسی خواهی و جامعه آرمانی زمانی محقق می شود که در آن از فریب انسانها و محدودیت غیر دموکراتیک اعمالی بر آنان خبری و اثری نباشد ، چطور ممکن است با سرکوب احساسات و عواطف انسانی بتوان از آزادی حرف زد و یا از مبارزه برای حقوق بشر و آزادی انسانها سخن گفت. مفاهیم انسانی و احساسات بشری با هیچ توجیه و تحت هیچ شرایطی نبایستی به هیچ گرفته شود و یا به خاطر منافع گروه ، دسته و تشکیلات نادیده انگاشته شود. این یک قاعده بدیهی ست و اخلاق انسانی حکم می کند که به این امر مشهود پایبند باشیم.
متاسفانه رهبران فرقه مجاهدین علیرغم همه شعارهای حقوق بشری و هیاهوی تبلیغاتی در مواجه شدن با خواسته های خانواده ها و عواطف پر شور انسانی با بی تفاوتی شگفت و مشمئز کننده شان ، حکایتی تلخ و تراژیک از دو رویی و ناراستی را به نمایش می گذارند. نمایشی که برای رهبران فاشیست مجاهدین جز رسوایی و ننگ به بار نخواهد آورد.
خانم فاطمه امیری خواهر آقای علیرضا امیری در نامه اش به وی که تحت سیطره فرقه مجاهدین در قرارگاه اشرف قرار دارد ، اشاره مستقیم دارد به اینکه نامه را برای چندمین بار می نویسد و از خواسته خود و خانواده اش برای تماس تلفنی علیرضا با رهبران فرقه سخن می گوید و اما دارودسته رجوی از اجابت خواسته مشروع و به حق خانواده همچنان سرباز می زنند و اجازه تماس با خانواده را به برادرش نمی دهند.
خانم امیری به مناسباتی اشاره دارد که در آن جز تاریکی و سیاهی متصور نیست. او از کردار رهبران مجاهدین به زشتی یاد می کند و رفتار و عملکرد آنان را به باد انتقاد تند و گزنده می گیرد. او معتقد است رهبران تروریست مجاهدین در سرکوب احساسات و عواطف انسانها و خانواده های افراد مستقر در قرارگاه اشرف نقش انکار ناپذیری دارند و به آزادی و استقلال فردی انسانها کمترین ارزشی قائل نیستند.
ایشان از عزم راسخ خود و خانواده اش برای رهایی برادرش از سیطره دارودسته مجاهدین حرف می زند و عمیقا معتقد است ، برای رهایی برادرش علیرضا از مناسبات کریه و زشت فرقه مجاهدین ، دست از مبارزه برنخواهد داشت.
آرش رضایی
مسئول انجمن نجات دفتر آذربایجانغربی
27/8/1386

 

نامه خانم امیری به برادرش:

با عرض سلام خدمت برادر عزیزم علیرضا
امیدوارم که حالت خوب و در زیر سایه خداوند متعال شاد و سلامت بوده باشی.
علیرضا جان این چندمین نامه ای است که برایت می نویسم و تنها خواسته ام از تو این است که حداقل به نامه هایم جواب دهی. چون سال هاست که از تو خبری ندارم و فکر نکنم که خواسته ام ، خواسته نامعقولی باشد که از تو با خبر شوم. اگر آنها راه و روش درستی دارند و مریم رجوی که شما آنقدر از او حمایت می کنید دم از حقوق بشر و آزادی برای مردم ایران می زند و ادعا دارد که رژیم فعلی ما به مردمش آزادی بیان نمی دهد پس چرا خود به نیروهایش آزادی عمل نمی دهد و شما را از همه چیزهایی که داشته اید دور کرده اند و می کنند.
برادر عزیزم این چه سازمانی است که از رهبر او خبری نیست و چندین سال است که نیروهای خود را در بیابانهای عراق به امید کسانی گذاشته اند که از سیاست و رهبری هیچ نمی دانند این رهبریت که ادعا می کند که رژیم ما جز آزار و اذیت مردمش کاری نمی تواند بکند درحالی که این طور نیست بودند کسانی که از قرارگاه اشرف بازگشته و صاحب زندگی موفق شده اند و رژیم ما همان رژیمی است که از آن به بدی یاد می کنند. آنها را بخشید و فرصت دوباره زندگی کردن را در جایی به آنها داده که حداقل احساسات و عواطف آنها سرکوب نمی شود و من نه تنها به برادر عزیزم ، بلکه به تمام کسانی که در قرارگاه اشرف در پس دیوارهای بلند و بی رحم آن زندانی شده اند فریاد می زنم که از این خواب غفلت و پوچ و بیهوده بیدار شوند و به وطن خود و به مردم و به رهبری که آغوشش را برای شما گشوده باز گردید و به تمام سرکردگان فرقه رجوی اعلام می دارم که تا رهایی برادرم از چنگال فرقه رجوی دست از مبارزه باز نمی دارم و نخواهم داشت.
امیری
رونوشت :

1- دیده بان حقوق بشر – دفتر واشنگتن – نیویورک – لندن – پاریس.
2- عفو بین الملل – دفتر واشنگتن – نیویورک – لندن – پاریس.
3- کمیته جستجوی بین الملل صلیب سرخ
4- دفتر انجمن نجات آذربایجان غربی