برملا شدن بخشی از حقایق پنهان درون فرقه توسط یک خبرنگار

اخیراً فرقه رجوی تحت فشار مجبور شد به یک خبرنگار اجازه ورود به مقر فرقه در آلبانی را بدهد. در گزارش این خبرنگار نکات بسیار زیادی وجود دارد که هر چند تنها بخش های کوچکی از کل واقعیت های پشت پرده این فرقه مخوف است اما با این حال حقایقی همچون فرقه ای و بسته بودن و ایجاد محدودیت برای اعضاء، کلیشه ای و دیکته ای بودن مصاحبه ها و تبلیغاتی که فرقه ارائه می دهد، ممنوع بودن اعضاء از صحبت درباره وضعیت رجوی، اینکه حامیان غربی رجوی در ازای دریافت پول های کلان در برنامه های آنان شرکت کرده و از آنان حمایت می کنند و … را به خوبی نشان می دهند.
در زیر بخشی هایی از این گزارش و نتایجی که می توان از آنها گرفت را ملاحظه می کنید.
* بخشی از گزارش نیورک تایمز : “در دره‌ای در ییلاقات آلبانی، گروهی از مخالفان ایرانیِ عزب، پادگانی بشدت محافظت‌شده ساخته‌اند که تنها غریبه‌های انگشت‌شماری تاکنون وارد آن شده‌اند.”

نتیجه :
1- ازدواج در این فرقه برای اعضاء ممنوع بوده و آنها مجرد هستند.
2- این مقر به شدت محافظت می شود و تردد از بیرون به درون آن و از داخل به بیرون آن بسیار سخت بوده و در نتیجه اعضا از دنیای بیرون جدا شده هستند.
3- افرادی که به این مقر امکان دسترسی دارند انگشت شمار هستند که به خوبی نشان می دهد این فرقه حتی در قلب اروپا تا چه حد بسته و به شدت کنترل شده عمل می کند.

* بخشی از گزارش نیورک تایمز : “روزنامه‌نگاران بندرت اجازه یافته‌اند وارد اردوگاه شوند تا خودشان قضاوت کنند و حتی گاهی درخواستشان با قوه‌ی قهریه رد شده است.”

نتیجه :
4- علیرغم تمام دروغ هایی که سران فرقه تروریستی رجوی می گویند، به جز تعدادی افراد دست چین شده که از فرقه حمایت کرده باشند، کسی امکان ورود به مقر فرقه را ندارد.
5- فرقه تروریستی رجوی حتی در قبال خبرنگاران نیز از قوه قهریه استفاده می کند تا مبادا حقایق درون این فرقه را برملا کنند.
* بخشی از گزارش نیویورک تایمز : “پر سر و صداترین متحدان این گروه، «رادولف جولیانی»، وکیل شخصی ترامپ و «جان بولتون»، مشاور امنیت ملی پیشین او بودند. هردوی آنان برای سخنرانی در کنفرانس‌های این گروه ده‌ها هزار دلار دریافت کرده‌اند.”

نتیجه :
6- حامیان خارجی فرقه با پول های هنگفت به حمایت از رجوی ها مبادرت می کنند، به گفته این خبرنگار “پر سر و صدا ترین متحدان این گروه جولیانی و بولتن” هستند که در ازای سخنرانی ها و حمایت های خود از این فرقه ده ها هزار دلار پول گرفته اند.
* بخشی از گزارش نیورک تایمز : “چندین لحظه‌ی دور از انتظار و تعریف‌کردن‌هایی بود که رازها بشدت نگه‌داشته می‌شد. بطور مشخص، وقتی درباره‌ی جا و مکانِ رهبر اسمیِ این گروه، مسعود رجوی که در سال ۲۰۰۳ ناپدید شد، از مقامات بالا سوال شد، آنها به تِته پِته افتادند. علی صفوی، نماینده‌ی اصلی گروه در واشنگتن گفت: «او کجاست؟ خب می‌توانیم درباره‌اش حرف بزنیم؛ او …» در حالی که به پاهایش خیره‌ شده بود، ادامه داد.
– هنوز زنده است؟ در آلبانی است؟ آقای صفوی بعد از چندین ثانیه سکوت جواب داد: «نمی‌توانیم در این ‌باره حرف بزنیم».”

نتیجه :
7- گفته های این خبرنگار که از رجوی با عنوان «رهبر اسمیِ این گروه» یاد می کند، نشان می دهد که به جز دستگاه تبلیغاتی فرقه، از نظر بقیه رجوی یک مرده و جسد بی تاثیر محسوب می شود.
8- اعضاء اجازه ندارند درباره رهبری فرقه و وضعیت او سوال کنند و این کار برای آنان ممنوع است.
9- در این فرقه هرکس حرفی را می زند که دستور گفتن آن حرف از طرف مسئولین فرقه صادر شده باشد، در غیر اینصورت اجازه حرف زدن ندارد.
* بخشی از گزارش نیورک تایمز : “هنگام بازدید، پایگاه بطرز عجیبی خالی به نظر می‌رسید. این گروه ادعا می‌کند که حدود ۲۵۰۰ عضو را اسکان داده است. اما در طول دو روز، ما بیشتر از ۲۰۰ نفر ندیدیم. به نظر می‌رسد الباقی یا توقیف شده‌اند یا این گروه را با هم ترک کرده‌اند.”
10- بدلیل پنهانکاری فوق العاده و قطع بودن ارتباط با خانواده و بیرون از فرقه برای اعضاء، کسی از سرنوشت آنها خبر دقیقی ندارد و هر لحظه رجوی ها بخواهند می توانند عضوی که از دستورات آنان پیروی نمی کند را سر به نیست کنند.
11- رجوی ها اعضاء را توقیف و زندانی می کنند.
12- فرار و جدایی از این فرقه یک روند بلا انقطاع است و اعضای زیادی از این فرقه فرار کرده یا جدا شده اند.
13- در حالی که سران فرقه یک خبرنگار را به داخل مقر خودشان برده اند، اعضاء را محدود می کنند تا مبادا با این خبرنگار رودررو شده و حقیقت را بگویند. کسانی که در مقابل خبرنگار قرار می گیرند از سوی سران فرقه مشخص شده و نسبت به این که در جواب خبرنگار چه بگویند توجیه شده هستند.
14- این فرقه دیگر یک ارگان زنده و پویا نیست چرا که هیچ جذبی ندارد و در عوض آمار نفرات آن هربار نسبت به دفعه قبل کمتر می شود و در حال فروپاشی است.
* بخشی از گزارش نیویورک تایمز : “بعد از اینکه آنجا [مقر فرقه در آلبانی] را ترک کردم، گروه [فرقه رجوی] مرا با سه افسر نظامی سابق آمریکا که به محافظت از اردوگاه در عراق پس از حمله‌ی آمریکا کمک کرده بودند، در تماس قرار داد. هرکدام با ستایش درباره‌ی این گروه صحبت می‌کردند و می‌گفتند که اعضای آن از زمان آغاز حمایت ارتش آمریکا در سال ۲۰۰۳، آزاد بودند که آنجا را ترک کنند.
سروان «متیو وودساید»، یکی از افسران ذخیره‌ی تفنگداران دریایی آمریکا که بین سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ ناظر سیاست‌های آمریکا در اردوگاه عراقی بود، از کسانی که گروه پیشنهاد کردند با او تماس بگیرم، نبود. وی گفت که در حقیقت سربازان آمریکایی بطور منظم به ساختمان‌های اردوگاه یا اعضایی که بستگانشان می‌گفتند بالاجبار در آنجا نگه‌داشته شده‌اند، دسترسی نداشتند.
کاپیتان “وودساید” گفت که رهبری گروه تمایل دارد که اعضا فقط پس از تأخیری چند روزه با مقامات آمریکایی یا اقوام خودشان ملاقات کنند. او به یاد می‌آورد که از وقتی که دو نفرشان [از اعضای فرقه] سرانجام تصمیم گرفتند با کامیون حمل بار از اردوگاه فرار کنند، فرار برای برخی از اعضا، بویژه زنان، بسیار دشوار شد. کاپیتان وودساید گفت: «من آن سازمان را کاملاً سرکوبگر می‌دانم؛ متعجبم که آنها در آلبانی هستند».”

نتیجه :
15- سران فرقه به دستور رجوی ها با فریبکاری در مسیر دسترسی خانواده ها با اعضای فرقه محدودیت ایجاد می کردند و برای این کار از سوی چند فرمانده ارتش آمریکا منجمله سرتیپ «دیوید فلیپس» مورد حمایت بودند. قابل ذکر است که یکی از سه افسر نظامی که این خبرنگار به آنان اشاره می کند سرتیپ فلیپس است که کماکان در ازای دریافت پول در برنامه های فرقه شرکت می کنند. سرتیپ فلیپس کسی است که در کمپ تیف فشارهای زیادی بر روی جداشده هایی که به نیروهای آمریکایی پناه آورده بودند، وارد می کرد تا شاید از این طریق آنان را مجبور کند که به فرقه برگردند. بی گمان روزی خواهد رسید که پشت پرده این کارها و داد و ستدهای انجام شده بین سرتیپ فلیپس و سران فرقه تروریستی رجوی رو خواهد شد، همانگونه که پول گرفتن مقامات بازنشسته غربی در ازای شرکت در برنامه های این فرقه امروز دیگر به یک حقیقت غیر قابل انکار تبدیل شده است.
16- با تمام فشارهایی که از سوی رجوی ها و سران فرقه بر اعضا وارد می شد، اعضا از هر فرصت برای فرار از این فرقه جهنمی استفاده می کردند.
17- سران فرقه تروریستی رجوی با روش های گوناگون در مسیر جدایی و فرار اعضا مشکل ایجاد می کردند.
* بخشی از گزارش نیویورک تایمز : “سرانجام آنها [فرقه تروریستی رجوی] مورد استقبال آلبانی قرار گرفتند. به گفته‌ی «دیتمیر بوشاتی»، وزیر امور خارجه‌ی آلبانی بین سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۹، دولت امیدوار بود که مهمان‌نوازی این کشور مورد توجه واشینگتن قرار گیرد.”

نتیجه :
18 – آلبانی با طمع دریافت کمک مالی از آمریکا و تحت فشار آمریکا پذیرفت که این گروه تروریستی را در خاک خود جا دهد و به این ترتیب به مردم ایران ، به اعضای فرقه و خانواده های آنان و همینطور به مردم آلبانی خیانت کرد.
نتیجه گیری :
کافی است یک فرد بی طرف چند ساعت از مقر این فرقه بازدید کند تا بفهمد که سرتاپای مناسبات آنان فرقه ای و غیر دمکراتیک است. با گزارش این خبرنگار باز هم بهتر مشخص شد که رجوی ها چرا تا این حد از باز شدن درب های مقر جهنمی خود بر روی خانواده ها و دیگران وحشت دارند، زیرا رجوی ها با قطع کردن ارتباط اعضاء با دنیای بیرون می خواهند به هر قیمت این فرقه ضد انسانی و تاریخ مصرف گذشته را سرپا نگه دارند اما با باز شدن درب فرقه حقایق آشکار شده و با سرعتی شگفت آور پرده های این فرقه مخوف فروخواهد افتاد و در آن صورت این مناسبات فرقه ای فروخواهد پاشید. امری که دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد.
صالحی