رهبران جدید سازمان مجاهدین خلق که تقی شهرام عامل ترور شریف واقفی را مورد انتقاد قرار می‌دادند، در واکنش به دستگیری شهرام به صورت تلویحی از او دفاع کردند و حتی نظام را تهدید به خشونت و تکرار رویه شهرام کردند.
گروه تاریخ انقلاب خبرگزاری تسنیم– “تقی شهرام” عامل تغییر ایدئولوژیک سازمان مجاهدین خلق و ترور مجید شریف واقفی و مرتضی صمدیه لباف در 12 تیر سال 58 دستگیر شد.
کادر مرکزی سازمان مجاهدین خلق در سال 57 و 58 که ترور شریف‌واقفی توسط رهبران گذشته سازمان را محکوم می‌کرد و معتقد بود که شهرام اپورتونیست چپ‌نما بود، در قبال دستگیری تقی شهرام واکنش نشان داد و اعلام کرد که نسبت به دستگاه‌های نظام بی‌اعتماد است.
سازمان هرچند به صورت مستقیم از شهرام دفاع نکرد، اما با موضع‌گیری‌ها و اقداماتی که انجام داد، تلویحاً اعلام کرد مدافع شهرام است.
رویکرد سازمان که از همان روزها و با تهدید در نامه به امام خمینی آغاز شد، نیز نشان داد که سازمان همچنان بر مدار تفکراتی شهرام حرکت می‌کند. در واقع تغییر ایدئولوژیک و عبور از اسلام، مسیر ترور را در سازمان مجاهدین خلق آغاز کرده بود و شهرام و رجوی بر همان مدار حرکت کردند.
** اتهامات شهرام
در روز 12 تیر سال 58 کمیته انقلاب اسلامی با انتشار اطلاعیه‌ای اعلام کرد که تقی شهرام از عاملان انحراف ایدئولوژیکی در سازمان مجاهدین خلق دستگیر شده است. در این اطلاعیه آمده بود: «تقی شهرام عضو سابق سازمان مجاهدین خلق که به سال 51 پس از فرار از زندان ساری به همکاری سروان احمدیان در کادر رهبری مجاهدین خلق قرار می‌گیرد و در تصمیم‌گیری به قتل ناجوانمردانه شهید مجید شریف واقفی و ترور شهید صمدیه لباف و شهادت هفت تن از برادران راستین و مسلمان شرکت داشته است و یکی از عاملین انحراف ایدئولوژیکی مجاهدین خلق می‌باشد، دیشب در خیابان امیرآباد جنوبی توسط فردی که قبلاً با او همکاری داشته شناسایی شده و با همکاری افراد مستقر در کلانتری 8 دستگیر شد و به کمیته مرکزی منتقل و بلافاصله به زندان قصر تحویل گردید.»
** دفاع تلویحی سازمان از شهرام
سازمان مجاهدین خلق روز بعد در واکنش به دستگیری شهرام اقدام به انتشار اطلاعیه‌ای با عنوان “اطلاعیه مجاهدین خلق ایران درباره دستگیری و نحوه محاکمه پرچمدار کودتای فرصت‌طلبانه علیه سازمان مجاهدین” چنین به اعلام مواضع پرداخت: «… در سال 54 یک جریان انحرافی چپ‌نما با اعمال روش‌های ضدانقلابی بر سازمان مجاهدین خلق ایران مسلط شده و با سواستفاده از غیبت بنیانگذاران شهید و سایر مسئولین مرکزی سازمان – که در آن موقع در زندان‌ها و شکنجه‌گاه‌های رژیم شاه به سر می‌بردند- تشکیلات یکپارچه “مجاهدین خلق ایران” را به طور موقت متلاشی نمود.»
جریان مزبور در مسیر سلطه‌طلبی فرصت‌طلبانه خود به کشتار شماری از مجاهدین اصیل اقدام نمود و مهمتر از این، اسباب نفاق و اختلاف درونی نیروهای خلقی را به بالاترین درجه فراهم کرد… اکنون به دنبال دستگیری “محمدتقی شهرام”، پرچمدار جریان انحرافی فوق‌الذکر و (به دنبال) اعلامیه‌ای که سپاه پاسداران در این مورد صادر کرده است و با توجه به اصول مقدس عقیدتی اسلام، مواضع خود را در قبال دستگیری و نحوه محاکمه به شرح زیر اعلام می‌داریم:
از آنجا که کلیه جرائم ارتکاب شده از جانب متهم، مستقیم و یا غیرمستقیم در ارتباط با “مجاهدین خلق ایران” بوده است، حضور نماینده سازمان در کلیه مراحل تحقیق و محاکمه ضروری است، ما اعتماد چندانی به دستگاه‌های کنونی تحقیق که از جمله مسئول توطئه دستگیری و شکنجه برادر مجاهد اسیرمان “سید محمدرضا سعادتی” هستند، نداریم.
محاکمه متهم بایستی در دادگاه خلق و از طریق هیئت منصفه مرکب از نمایندگان طبقات و اقشار مختلف خلق رنج دیده ما باشد، در غیر این‌صورت، هیچ دادگاه دیگری برای قضاوت در این مورد صلاحیت ندارد. باشد که عملکرد ضدمردمی وی در معرض قضاوت عموم طبقات مردم محکوم گردد، والا صرف انهدام جسمی او به هیچ وجه مطمح نظر ما نیست؛ “مجاهدین خلق ایران” قبل از هر چیز خواستار محکومیت عمومی طرز عمل‌ها و برخوردهای انحرافی و ارتجاعی هستند.
هشدار می‌دهیم که هرگونه سواستفاده ارتجاعی عناصر و احزاب راست‌گرا از جریان تحقیق و محاکمه متهم، از پیش محکوم بوده و در حقیقت چیزی جز تکرار بی‌رحمانه همان جرائمی که متهم به خاطر آن محاکمه می‌شود، نیست. تاکید ما بر این هشدار به ویژه از این جهت ضروری است که طبیعت نیروهای ارتجاعی همچون گذشته درصدد برخواهند آمد تا به هر طریق در جهت خدشه‌دار کردن و بی‌اعتبار ساختن و متلاشی کردن مجدد نیروهای اصیل مردمی من جمله “مجاهدین خلق ایران”، دست‌آویز بجویند، کمااین که ما امروز چند سال پس از کشته شدن اعضایمان به دست فرصت‌طلبان چپ‌نما، شاهد اسارت و شکنجه عضو دیگری به دست مرتجعین راست‌گرا هستیم.
تحقیقات و محاکمه متهم نبایستی وسیله دامن زدن به شعله‌های جنگ صلیبی و ایدئولوژیکی گردد که هم اکنون امپریالیست‌ها و دست‌نشاندگان داخلی آن‌ها با تاکید درصدد آن هستند. ما در درجه اول چنان که گفتیم خواستار محکوم کردن یک مجموعه عمل انحرافی سیاسی هستیم و طرز عملی که در بحبوحه نبرد ضدامپریالیستی تمام خلق با انگشت گذاشتن بر تضادها و اختلافاتی که در این مرحله اصلی نبودند، مبارزه را از مسیر اصولی خود منحرف نموده و علی هذا اکنون نیز نباید اجازه داد که محاکمه این نحوه عمل نادرست، به جنگ مذهبی و غیرمذهبی تبدیل شود، یعنی همان چیزی که دشمنان خلق دقیق خواستار آنند تا مبارزه ضداستعماری آمریکایی فراموش شود.
هرگونه شکنجه، اهانت و رفتار غیرانسانی را بایستی در مورد متهم ممنوع کرد.
** تهدید به خشونت
سازمان مجاهدین خلق در روز 15 تیر در نامه‌ای به امام خمینی، اقدام به مظلوم‌نمایی و تهدید تلویحی کرد. سازمان در این نامه عنوان کرد که« “تحریکات گسترده‌ای علیه مجاهدین خلق در سراسر کشور در جریان است.” در این نامه همچنین آمده بود: دشمنان خدا و خلق چنین در نظر دارند که تصفیه حساب با انقلاب ایران را در نخستین قدم از مجاهدین خلق آغاز کنند، برادرکشی راه بیندازند و لبنان دیگری بیافرینند تا دست آخر زمینه برای کودتایی از قبیل آنچه در بسیاری از کشورها اتفاق افتاده فراهم شود.
… بی‌تردید حضرت آیت‌الله، چناچه خود شما نیز معتقدید، یک مجاهد واقعی راه خدا و خلق، جز بر اجر و پاداش اخروی نظر نداشته و نبایستی داشته باشد، بنابراین غرض از عرض این مطلب طرح این نکته است که آیا دولت حاضر، فعالیت سیاسی رسمی و علنی ما را در یک محیط آزاد و فارغ از اختناق می‌پذیرد و یا باید به اشکال غیررسمی از فعالیت رو بیاوریم؟ و آیا انقلاب ما که شما در مقام رهبری آن قرار دارید، نمی‌خواهد هیچ تغییری در وضعیت و کیفیت فعالیت “مجاهدین خلق” به همراه داشته باشد؟
در این صورت تاریخ و اجتماع سرانجام چه قضاوتی خواهند داشت؟ و آیا در تواریخ نخواهند نوشت که تا وقتی مبارزه با رژیم طاغوتی و اسارت و شکنجه و شهادت در میان بود، مجاهدین همه جا عزیز و گرامی بودند، ولی به هنگام استقرار جمهوری اسلامی در پس معرکه؟»
آیت‌الله طالقانی نیز که مجاهدین خلق او را پدر طالقانی می‌دانستند، در همان روز در پیامی خطاب به ملت ایران از رهبران گروه‌های سیاسی خواست که به منظور گروه‌پرستی و خودنمایی، نهضت عظیم و چهره اسلام را خراب نکنند.
اما سازمان مسیر خود را ادامه داد و در روز 17 تیر در اطلاعیه‌ای اعلام کرد: «دشمنان خلق خواستار آنند تا مبارزه ضداستعماری و آمریکایی فراموش شود.» سازمان مواضع خود را در قبال دستگیری تقی شهرام را به این شرح اعلام کرد: «نیروهای ارتجاعی همچون گذشته درصدد برخواهند آمد تا به هر طریق در جهت خدشه وارد کردن و بی‌اعتبار ساختن و متلاشی کردن مجدد نیروهای اصیل مردمی از جمله مجاهدین خلق ایران دست‌آویز بجویند.»
** تقی شهرام که بود؟
تقی شهرام عضو مرکزیت سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر، در سال 1347 به عضویت سازمان مجاهدین خلق ایران درآمد. در سال 1350 به همراه عده زیادی از اعضای رهبری دستگیر و به 10 سال زندان محکوم شد و برای طی این مدت به زندان ساری منتقل شد.
در زندان ساری به همراه عزتی یکی از اعضای چپ و جلب نظر سروان احمدیان (معاون زندان ساری) در اردیبهشت 1352 از زندان فرار کرد. او پس از فرار از زندان به سازمان پیوست و با استفاده از غیبت بنیانگذاران و رهبران سازمان، به عضویت کادر مرکزی درآمد و به کمک بهرام آرام و وحید افراخته و محسن خاموشی و دیگران طرح تغییر مواضع ایدئولوژیکی سازمان مجاهدین خلق ایران و تصفیه اعضای آن را به اجرا درآورد.
آن‌ها در مهر 1354 با انتشار بیانیه‌ای تحت عنوان تغییر مواضع ایدئولوژیک سازمان مجاهدین خلق ایران، مارکسیست شدن این سازمان را اعلام کردند و تصفیه 50 درصدی از عناصر مذهبی سازمان از جمله شهید مجید شریف واقفی و مرتضی صمدیه لباف را به عنوان خائنان شماره 1 و 2 آغاز کردند.
به این ترتیب، این گروه با همین مشی و ایدئولوژی تا سال 1357 رهبری سازمان مجاهدین خلق را در دست داشتند. در این سال پس از آزادی زندانیان سابق سازمان مجاهدین، نام خود را به سازمان پیکار برای آزادی طبقه کارگر تغییر دادند. البته قبل از این مدتی را نیز به عنوان شاخه مارکسیستی – لنینیستی سازمان مجاهدین خلق ایران سپری کردند.
رهبری جدید سازمان مجاهدین خلق (رجوی، خیابانی و…) هیچگاه حاضر به موضع‌گیری عقیدتی با ملاک‌های مذهبی علیه سازمان پیکار و حتی شخص شهرام نشدند و تنها به مشی و شیوه برخورد آنان تحت عنوان “اپورتونیسم چپ‌نما” انتقاد کردند.
خبر گزاری تسنیم