اکثر نیروهای مخالف سازمان که سالها فرصت جدایی به آنها داده نشده بود، طی سالهای بعد از جنگ در عراق، در فرصت های مختلف از این سازمان جدا شدند، این تعداد بالغ بر 1000 نفر می شد، نیروهای دیگر در سازمان دو دسته بودند دسته اول منتظر فرصت بهتری بودند و بیشتر راغب به جدایی در یک کشور مرفه و اروپائی بودند. اما دسته دوم که کم هم نبودند، بیشتر در معرض آسیب های ناشی از مغزشوئی در فرقه رجوی قرار داشتند و نتوانستند در آن پروسه زمانی از سازمان جدا شوند و نیاز به زمان بیشتری بود تا خود به چشم ببینند که سران تبهکار سازمان چه اعجوبه هایی هستند.
سازمان مجاهدین می گوید که در دوران پس از حمله آمریکا به عراق، ۱۴۱ نفر از اعضای خود را در حملات و ۲۷ نفر را به دلیل “شرایط دیگر” از دست داده است. از زمانی که نیروهای آمریکایی کنترل پایگاه اشرف را به نیروهای عراقی سپردند، بدلیل نامشروع بودن این حضور در عراق ، این قرارگاه بارها مورد تهاجم قرار گرفت. این تهاجم ها از حمله با راکت تا حمله مستقیم ارتش عراق را شامل می شد.
مسعود رجوی طی سالهای بعد از حمله نیروهای ائتلاف به عراق با مواضع غلط و ضد خلقی خود تعداد زیادی را به قربانگاه فرستاد تا بلکه بتواند چون گذشته روی موج خون سوار شود! با شعارهایی نظیر: چو اشرف نباشد تن من مباد! در جریان تصرف این پایگاه، ده ها نفر از اعضای سازمان کشته شده و تعداد بیشتری نیز زخمی شدند.
اوائل سال 1391 بود که بعد از سالیان متمادی، در اثر فشارهای مردم عراق رهبران سازمان به این نتیجه رسیدند که باید عراق را ترک کنند و تخلیه اشرف و انتقال نیروها به اردوگاه لیبرتی آغاز شد. آخرین سری نیروهای سازمان نیز در شهریور 1392 این پادگان را ترک کردند. لیبرتی کمپی بود که از آن فقط آمریکائی ها و مجاهدین خلق استفاده کردند. مقرر گردید که در آنجا پروسه پناهندگی توسط کمیساریا و انتقال به کشور ثالث به اجرا در آید. در نهایت و به مرور اعضای اسیر سازمان با تخلیه اشرف در لیبرتی مستقر شدند. نقل و انتقالاتی که گاه به درگیری بین نیروهای مجاهدین و نیروهای عراقی هم منجر شد، چرا که مسعود رجوی و مریم ، هرگز نمی خواستند عراق را ترک کنند و دستور به ماندن و قربانی شدن می دادند، حتی در لیبرتی باز شعار برگشت به اشرف را می دادند.
همواره دولتهای اروپایی درخواست آمریکا برای پذیرش اعضای این سازمان را رد کردند و آلبانی تنها کشوری بود که این درخواست را پذیرفت. در اوایل سال 1394 و با اعزام چهارده نفر از اعضای سازمان به کشور آلبانی، روند خروج مجاهدین از عراق آغاز شد. این در حالی بود که پیش از آن مریم رجوی اعلام کرده بود یا همه مجاهدین باید به آمریکا بروند یا به اردوگاه اشرف باز گردانده شوند. اما آمریکایی به رهبران سازمان که نوکر خود آنها بود، دستور دادند که عراق را ترک کنند.
شهریور ماه 1395 آخرین سری اعضای سازمان که 280 نفر بودند، عراق را به مقصد آلبانی ترک کردند. به ظاهر، انگیزه پذیرش این افراد «اقدامی حقوق بشری» اعلام شد اما مطلعین، معامله با آمریکا و استفاده از این موضوع به عنوان یک «کارت» را مطرح می‌کنند. بدین وسیله پرونده سی ساله حضور اعضای سازمان در عراق که با استقبال صدام حسین از مسعود رجوی باز شده بود با خروج آخرین اعضای سازمان از این کشور و در غیاب رجوی بسته شد.
افرادی که در پادگان مخوف اشرف حتی جنازه هایشان هم اجازه ترک آنجا را نداشتند و در گورستانی موسوم به مروارید دفن می شدند، اکنون پایشان به آلبانی رسیده بود. اما از بدو ورود به آلبانی که نیروها دیدند باز همان آش است و همان کاسه، روند ریزش نیرویی دیگری آغاز شد که تا همین امروز هم ادامه دارد، نزدیک به 400 نفر دیگر نیز سازمان را ترک کردند. بدین وسیله بعد از اخراج سازمان از عراق ، در آلبانی نیز فرار و جدائی نیروها با شتاب فزاینده ای ادامه پیدا کرد. تنها تفاوتی که در بحث ریزش نیرویی سازمان در آلبانی اتفاق افتاد، تقابل نزدیک سازمان با جداشده ها بود و سعی در برگرداندن آنها به مناسبات بود، اما هوشیاری جداشده ها هرگز این فرصت را به سازمان نداد. در آلبانی علاوه بر زلزله ای که ریزش نیرویی برای سازمان ایجاد کرد ، زلزله ای دیگر در سال 1398 در آلبانی بوقوع پیوست که در جریان این زلزله به قدرت ۵٫۳ ریشتر که در آذر ۱۳۹۸ در آلبانی روی داد بخش‌هایی از کمپ این سازمان تخریب و برخی از اعضای آن کشته و مجروح شدند.
اکنون این سئوال مطرح است که انگیزه دولت آلبانی از پذیرش سازمان مجاهدین چه بود؟
فساد مالی و تروریسم از مشکلات اساسی دولت آلبانی ذکر شده است و فساد مالی رهبران و شائبه ارتباط با جرایم سازمان یافته، از موانع مهم این کشور برای پیوستن به اتحادیه اروپا بوده است. آقای اولسی یازچی استاد تاریخ دانشگاه شهر دورس آلبانی و منتقد تصمیم دولت می‌گوید سیاستمداران آلبانی امیدوارند با این معامله آمریکا چشم خود را بر فساد آنان ببندد و با کاسبی آنها کاری نداشته باشد. یکی از اسناد دولت آمریکا در سال ۲۰۰۹ که توسط ویکی لیکس افشا شد می‌گوید که هر ۳ حزب آلبانی در جرایم سازمان یافته شریک اند و بنا به برخی نظرات تعدادی از اعضای جدید مجلس آلبانی قاچاقچی مواد مخدر و عامل پولشویی هستند.
پس از ۵ سال استقرار در آلبانی سازمان مجاهدین خلق بخشی از فرایند فساد مالی و مرتبط به رهبران فاسد در کشور آلبانی به‌شمار می‌رود. فعالیت‌های سازمان که حدود ۱۷ سال در لیست سازمانهای تروریستی آمریکا بوده‌است از موانع عضویت آلبانی در اتحادیه اروپا ذکر شده‌است.
اکنون انجمنی قانونی به نام آسیلا در آلبانی تاسیس شده است که از جداشده ها حمایت می کند، این انجمن خاری شده است در چشم رجوی ها، که گهگاه عکس العمل های هیستریک از طرف فرقه ی رجوی را بهمراه دارد، اما آنچه که مسلم است تلاشی کامل این فرقه ، نوزادی است که این فرقه در بطن خود بهمراه دارد و در آینده متولد خواهد شد . . .
فرید