گزارش به خانواده های محترم
اظهار نظر نخست وزیر آلبانی
مهرماه با اظهار نظر ادی راما نخست وزیر آلبانی آغاز شد. او که به تازگی از اجلاس مجمع عمومی ملل متحد در نیویورک باز گشته بود در مصاحبه با تلویزیون TV KLAN در برنامه پر مخاطب Opinion در پاسخ به پرسش مجری برنامه درباره حضور مجاهدین خلق در خاک آلبانی توضیح داد که: “دولت آلبانی، در راستای اقدامی انسان دوستانه، با انتقال اعضای مجاهدین خلق به خاک کشور موافقت کرد، اما سازمان مجاهدین خلق، با عدول از قوانین و چهارچوب های حاکم بر کشور آلبانی، موجب ایجاد اخلال در نظم این کشور و روابط آن با دیگر کشورها گردید.”
اولین واکنش طبیعی به این اظهارنظر این است که “آش آنقدر شور بود که خان هم فهمید”. جالب است بدانیم که ادی راما چندین مصاحبه در هنگام حضورش در آمریکا داشت و در همه این مصاحبه ها بدون مدرک و دلیل عنوان نمود که حملات سایبری که سیستم های دولتش را فلج کردند همگی از جانب ایران بوده است، اما هرگز به این پرسش پاسخ نداد که چرا ایران باید سیستم های دولتی آلبانی را هک نماید. البته همگان بر این واقعیت متفق القول هستند که اگر ادعای ادی راما درست باشد بنابراین تنها دلیل آن می تواند فعالیت های ضد ایرانی فرقه رجوی از خاک آلبانی باشد.
تشدید تضادهای داخلی در آلبانی حول فعالیت مجاهدین خلق
در ماه های اخیر فضای سیاسی و رسانه ای آلبانی، به خاطر حملات سایبری و همچنین حضور و فعالیت مجاهدین خلق در این کشور به عنوان یک تهدید امنیت ملی، بسیار ملتهب بوده است. سالی بریشا رهبر اپوزیسیون (رهبر حزب جمهوری خواه)، که توافق روی انتقال مجاهدین خلق به آلبانی در زمان صدارت او انجام شد، چالش بزرگی را در برابر دولت ادی راما به خاطر نوع فعالیت های سازمان مجاهدین خلق به وجود آورده است.
حرف اصلی سالی بریشا در برابر دولت این است که مجاهدین خلق در زمان زعامت او به دلایل بشر دوستانه و به منظور بازسازی و جذب شدن در جامعه عادی و توزیع در کشورهای اروپایی طی توافقی با هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه وقت آمریکا به آلبانی آورده شدند، ولی قرار نبود که آن ها در اردوگاهی ایزوله و دورافتاده مستقر گردند و توسط آنان به دولت ایران اعلان جنگ داده شود و امنیت ملی به خطر بیفتد.
مخالفت با فعالیت های غیرمتعارف مجاهدین خلق در کشور آلبانی در طول تابستان، روز به روز شدت بیشتری یافت تا نهایتاً ادی راما را مجبور به یک گام عقب نشینی و تکرار حرف مخالفان خود کرد که به گفته ناظران پیروزی اش در انتخابات آتی را به زیر علامت سؤال می برد. ادی راما عملاً حرف مخالف خود را تأیید نمود که آمدن مجاهدین خلق به آلبانی در زمان نخست وزیری سالی بریشا به دلایل بشردوستانه بوده اما بعداً در زمان نخست وزیری او به “اخلال در نظم این کشور و روابط آن با دیگر کشورها” تبدیل شده است.
مخالفت دیگر احزاب آلبانی حتی شدیدتر از این بود. رسانه های نزدیک به حزب دموکراتیک این کشور وضعیت را با اوکراین مقایسه می کردند که ابتدا خواست آمریکا را برآورده کرد اما در زمانی که مورد تهاجم قرار گرفت تنها گذاشته شد و هیچ حمایتی صورت نپذیرفت. بسیاری در آلبانی میزان حمایتی که آمریکا در برابر حملات سایبری انجام داد را بسیار ناکافی دانسته و اقدامات عملی به عنوان یک متحد در ناتو را خواستار بودند.
ادی راما کجا اشتباه کرد؟
ادی راما باید پیش و بیش از این به اشتباهات خود اعتراف نموده و بنماید. زمانی که او صدور ویزا برای ورود ایرانیان به کشورش را به خواست مجاهدین خلق متوقف کرد و زمانی که چشمان خود را بر انبوه تخلفات و جرائم این سازمان از قاچاق اسلحه و انسان گرفته تا قتل و پولشویی بست و دست این فرقه را برای هر جرم و جنایتی علیه اعضا و جداشدگان باز گذاشت باید عاقبت کار را هم می دید.
دولت آلبانی در رفتاری که با احسان بیدی، خانواده محمدی، خانواده بلالی، بتول سلطانی و … در پیش گرفت و همچنین به سازمان مجاهدین خلق اجازه داد تا پایه ای ترین حقوق انسانی اعضای خود و خانواده هایشان را نادیده بگیرد، فکر چنین روزهایی را نکرد، حالا رقیب او دست بالا را دارد و ادی راما باید گام به گام عقب نشینی کند و نهایتاً دولت را هم واگذار نماید.
اعتراضات در داخل کشور و پیام مسعود رجوی
آغاز مهرماه همچنین مصادف با آغاز برخی اعتراضات در داخل کشور بود که بلافاصله مورد حمایت بی دریغ کشورها و رسانه های غربی قرار گرفت. در این میان سازمان مجاهدین خلق که مدعی تنها آلترناتیو موجود در برابر جمهوری اسلامی بود تلاش نمود تا با ارائه پیام هایی از مهوش سپهری گرفته تا مسعود رجوی از قافله عقب نماند.
این پیام ها قبل از هر چیز بی بضاعتی فرقه رجوی را به نمایش می گذاشت. البته کارکرد این پیام ها بیشتر برای اعضا و هواداران است تا نیروهای روحیه باخته و مسأله دار را چند صباحی امیدوار به تغییرات و چرخش اوضاع به نفع مجاهدین خلق نگاه دارد.
در همین رابطه فرقه رجوی از سر ناچاری اعضای خود را وادار نمود تا با خانواده های خود تماس گرفته و از آنان بخواهند تا در تجمعات اعتراضی شرکت کرده و تصاویر مریم رجوی را حمل کرده و شعارهای مجاهدین خلق را بدهند که با بی توجهی خانواده ها روبرو شدند. البته خانواده ها از این که صدای عزیزان خود را بعد از سالیان سال شنیدند استقبال نمودند.
فرقه رجوی تلاش فراوانی کرد تا از حرکات اعتراضی داخل کشور حداکثر بهره را برده و آن را به هر طریق ممکن به اغتشاش و آشوب بکشاند. یک واقعیت تلخ در خصوص مردم ایران اینست که هر زمان می خواهند مطالبه و اعتراضی داشته باشند فوراً سر و کله مریم رجوی پیدا می شود تا با کمک ایادی انگشت شمارش آن را به تخریب، تعارض و خشونت بکشاند.
حضور اعضای آسیلا در جشنواره بین المللی فیلم تیرانا
فیلم “غیرموجه” به کارگردانی محمدرضا خاوری تنها فیلم ایرانی راه یافته به بخش مسابقه فیلم کوتاه جشنواره بین المللی فیلم تیرانا بود. فرقه رجوی از تمام ظرفیت های خود در آلبانی استفاده کرد تا جلوی شرکت این فیلم را در جشنواره بگیرد اما موفق نشد و این فیلم از جانب ایران به نمایش در آمد.
اعضای انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی (آسیلا) در این جشنواره حضور یافته و به تماشای این فیلم نشستند و گزارش تصویری این حضور را منتشر نمودند. این ماجرا نشان داد که فرقه رجوی حتی با فرهنگ ایرانی هم ضدیت دارد، و در مقابل اعضای جداشده نشان دادند که می توانند آزادانه در فعالیت های فرهنگی شرکت کنند.
برای دانلود اینجا را کلیک کنید.
دیدار مریم رجوی با سفیر اسرائیل در آلبانی
در هفته دوم مهرماه خبری در سایت آلبانیایی TiranaWeb.al منعکس شد مبنی بر این که سفیر اسرائیل در آلبانی بازدیدی از اردوگاه مجاهدین خلق داشته و با مریم رجوی هم ملاقات کرده است. این خبر سپس در شبکه تلویزیونی المیادین لبنان منعکس گردید و در روزنامه جام جم هم به آن پرداخته شد.
فارق از صحت و سقم این خبر، ارتباط مجاهدین خلق با اسرائیل و دیگر دشمنان ایران و ایرانی بر کسی پوشیده نیست. سال هاست که همسویی معنی داری بین مواضع مجاهدین خلق در هر زمینه ای با سیاست های اسرائیل مشاهده می شود. مسعود رجوی در گذشته بارها و بارها ثابت کرده است که هیچ محدودیت و دست بستگی در قبال ارتکاب به هرگونه خیانت ملی و جنایت احساس نمی کند و حاضر است برای به دست آوردن حاکمیت در تهران با شیطان هم همدست شود.
فرقه ای که طی جنگ ایران و عراق به جاسوسی و اقدامات عملی به نفع دشمن مشغول بود و همدست با اسرائیل در ترور دانشمندان هسته ای ایران به گفته رسانه های آمریکایی دخالت داشت و علناً خواهان تحریم های هر چه بیشتر علیه مردم و حتی اقدام نظامی علیه ملت ایران است، دیگر از کدام خیانت و جنایتی فروگذار خواهد کرد.
جا مانده از دیدار بلینکن با جمعی از مدافعان حقوق زنان
بنا به گزارش وب سایت وزارت امور خارجه آمریکا، آنتونی بلینکن وزیر امورخارجه این کشور در روز جمعه ۲۲ مهر ۱۴۰۱ با جمع بزرگی از به اصطلاح مدافعان حقوق بشر و حقوق زنان در ایران دیدار کرد.
در این دیدار وندی شرمن معاون وزیر امور خارجه آمریکا، عذرا ضیا دستیار وزیر امورخارجه در امور دموکراسی و حقوق بشر و همچنین راب مالی نماینده ویژه دولت آمریکا در امور ایران و یائر لِمپارت سرپرست معاونت وزارت امورخارجه آمریکا در امور خاور نزدیک حضور داشتند.
اما سؤالی که مطرح است اینست که چرا وزارت امور خارجه آمریکا برای این دیدار از مریم رجوی، که خود را سمبل رهایی زنان ایران و تنها آلترناتیو می داند، دعوت نکرد؟ آیا قدر و شأن مریم رجوی در حد هیچ یک از شرکت کنندگان در آن دیدار نبود؟
لازم به یادآوری است که در زمان مایک پمپئو، وزیر امور خارجه پیشین آمریکا، که بعد از اتمام دوره وزارتش به دیدار مریم رجوی در آلبانی رفت، نشست مشابهی برگزار شد و حتی در آن زمان شایعه حضور مریم رجوی هم مطرح بود که بسیاری از شرکت کنندگان عنوان نمودند که چنانچه مریم رجوی در این نشست شرکت کند آن ها شرکت نخواهند کرد.
مریم رجوی که به هر شکل ممکن تلاش می کند تا دل آمریکایی ها را به دست بیاورد سال های سال است که حتی از گرفتن یک ویزای ورود به آمریکا علی رغم فعالیت پر هزینه لابی ها و وکلای حقوقی اش در آن کشور محروم مانده است.
در انتهای صف مخالفان نظام
آخرین روز مهرماه مصادف با تظاهرات مخالفان جمهوری اسلامی در برلین بود که با غیبت سازمان مجاهدین خلق برگزار شد. عدم شرکت سازمان در این جمع کاملا متضاد دو علت بیشتر نمی تواند داشته باشد:
اول این که این سازمان توان بسیج حداقل نفرات برای حمل چند عکس و پلاکارد را ندارد، یا دوم این که آنقدر در میان مخالفان جمهوری اسلامی منفور است که اجازه چنین کاری را نیافته است.
در هر صورت اعتراضات ماه مهر در داخل و خارج از کشور، منزوی بودن فرقه رجوی و انقضای تاریخ مصرفش را به خوبی نشان داد. روشن شد که علی رغم تمام تبلیغات انجام شده چیزی در بساط ندارند و بعد از خلع سلاح شدن، اخراج از عراق و از دست دادن پادگان اشرف و مرز با ایران به انتهای صف اپوزیسیون نقل مکان نموده اند.
کاش مسئولین دولت آلبانی و حامیان بین المللی مجاهدین خلق هم این واقعیت را درک کنند و این فرقه را وادار نمایند تا دست از سر اسیران خود بردارد و آنان را به حال خود بگذارد تا مشی زندگی شان را آگاهانه و آزادانه تعیین کنند.
ابراهیم خدابنده