آزادی یکی از تهی ترین مفاهیم در فرقه های مخرب است. همه اعضای جدا شده از مجاهدین خلق از فضای امنیتی حاکم بر ارکان تشکیلات می‌گویند. تشکیلاتی که در آن هیچ گونه سوالی نباید پرسید و سران آن خود را موظف به توضیح درباره چیزی نمی‌دانند. تنها توجیه برای ایجاد فضای خفقان و سرکوب این است که شکل گرفتن روابط دوستی یا به اصطلاح تشکیلاتی آن “محفل زدن” موجب شکل گرفتن فضای خیانت و جاسوسی است که سران تشکیلات نام سپاه پاسداران را برآن می‌گذارند.
از این رو چنانکه ایرج صالحی از اعضای سابق فرقه رجوی می‌گوید افراد نباید بیش از دو بار در سالن غذاخوری کنار هم می نشستند چون هر صحبت معمولی که می‌کردند حتی اگر خاطره‌ای از زندگی شخصی یا بحثی در خصوص فوتبال بود، به منزله تاسیس شعبه‌ای از سپاه پاسداران جمهوری اسلامی در تشکیلات، تلقی می‌شد!
برای دانلود اینجا را کلیک کنید.
از سوی دیگر، نظارت تشکیلاتی در مجاهدین خلق به حدی است که هر ترددی حداقل شامل دو نفر است، حتی در یک جنگل رفتن ساده یا هنگام نماز خواندن افراد نمی‌توانند بدون نظارت عضوی دیگر فاصله چندانی بگیرند چون تنها شدن افراد نیز موجبات فرار آن‌ها از تشکیلات را فراهم می‌کند.
کلی قوانین نانوشته لازم الاجرا در فرقه هست که وحشتناک هستند .مرسی که گوشه هایی را مطرح کردید