شاید در طول تاریخ حیات گروه‌های مبارز سیاسی، تشکیلات مجاهدین خلق اولین گروهی باشد که عنوان “بریده” را بر افرادی که دیگر طالب مبارزه نیستند، می‌نهد و آنان را مستوجب عقوبت شکنجه، زندان و مرگ می‌داند. بعد ها داعش نیز تلاش کرد چنین رویکردی را پیش بگیرد اما سران این گروه هیچ گاه فرصت نیافتند به اندازه سران مجاهدین خلق در سرکوب افراد ناراضی گروهشان انواع شقاوت‌ها را به کار ببرد.
در طول چهار دهه گذشته ساختار بشدت فرقه‌ای، مزدور و ریاکار تشکیلات مجاهدین خلق موفق شده است تا حد زیادی از جنایاتی که درون تشکیلاتش مرتکب شده است را از چشم جهانیان پنهان نگه دارد. در حالی که جنایاتی که این فرقه مخرب تنها علیه اعضای خود مرتکب شده است در مقایسه با گروه های تروریستی چون داعش اگر بیشتر نباشد، دست کم برابری می‌کند.
اعضای جدا شده از تشکیلات مجاهدین خلق مسعود رجوی را عامل اصلی تئوریزه کردن مجازات‌های شدید برای افرادی که خواهان جدا کردن مسیر زندگی خویش از مجاهدین خلق بودند، معرفی می‌کنند. بر اساس اسنادی که در نشریات مجاهدین خلق منتشر شده است این موضوع به روشنی قابل اثبات است.
محمد حسین سبحانی عضو سابق مجاهدین خلق که پس از تحمل سالها حبس در زندان قرارگاه اشرف و زندان ابوغریب عراق توانست خود را از چنگ فرقه رجوی نجات دهد، با ارائه اسنادی نشان می‌دهد که مجاهدین خلق خود اذعان دارند که برای مجازات فردی که اعلام تمایل به خروج از تشکیلات می‌کند ( یا به عبارت تشکیلاتی اعلام بریدگی می‌کند)، مجازات زندان کافی نیست و بنا به فرموده مسعود رجوی فرد باید تکه تکه شود یا به ضرب گلوله کشته شود.
برای دانلود اینجا را کلیک کنید.
در سال 1372، محمد حسین سبحانی هنگامیکه به ایدئولوژی رجوی انتقاد کرد و درخواست خروج از تشکیلات داد، مجبور شد پای اعتراف نامه اجباری که سران فرقه رجوی به او تحمیل کردند را امضا کرده و خود را بریده و مستوجب عقوبت زندان بداند. بعدها در نشست‌هایی به نام توبه این فرایند دارای آئین نامه شد. این آئین نامه در سال 1382در دفترچه‌ای سبز رنگ که سال گذشته کودک سربازان سابق مجاهدین خلق آن را افشا کردند، مدون شد و در نشست‌هایی موسوم به طعمه به همه لایه‌های تشکیلات تحمیل شد.