رجوی برای این که کنترل زنان داخل تشکیلات را بدست بگیرد ترفند انقلاب درونی را به کار بست، با این حیله و مکر نه تنها به لحاظ ایدئولوژیک آنان را به خودش وصل کرد بلکه جسم آنان را تصاحب نمود، اسماً به زنان جایگاه بخشید، آنان را در مواضع فرماندهی سازماندهی کرد، ، مسئولیت های کلیدی را به آنان سپرد و … همه اینها به این خاطر بود تا بتواند جسم و روح زنان را در اختیار خودش بگیرد .
با این وجود می توانم بگویم زنان در تشکیلات رجوی بیشتر از مردها استثمار شدند. فرماندهان زن به صورت مستقیم از مریم رجوی دستور می گرفتند. در درون تشکیلات کسی بدون اجازه رهبری فرقه حتی یک لیوان آب هم سر نمی کشد آنها مطیع و فرمانبردار محض هستند، رهبری فرقه از زنان عین برده در تشکیلات کار می کشد ، اندک زنانی که از تشکیلات گریختند دست به افشاگری زدند. من که تازه از تشکیلات جدا شده بودم باور کردن بعضی از موضوعات که مطرح می شد برایم سخت بود. ما اعضا رهبری فرقه را در ماه می دیدیم در حالیکه جایگاهش چنین چیزی نبود. او کثیف ترین رابطه را با زنان داخل تشکیلات برقرار می کرد! افشاگری زنان جدا شده چشم و گوش خیلی ها را باز کرد، پرده از اسرار برداشت و دریچه جدیدی را به روی چشمان افراد باز کرد. زنانی که در تشکیلات رجوی زیر بار نظام فرقه ای رجوی نمی آمدند آنان را به غایت اذیت و آزار می کردند اولاً مسئولیت را از آنها می گرفتند دوماً همواره آنها را زیر فشار روحی و جسمی قرار می دادند، باید بگویم زنانی که از تشکیلات رجوی جدا شدند واقعاً دست به کار خارق العاده ای زدند و قابل تحسین هستند.
باید یادآوری کنم زنان مساله دار از سوی تشکیلات مدام تحت کنترل بودند و به آنها اجازه خروج یا جدایی نمی دادند. رجوی معتقد بود زن بریده نداریم. نمی توانیم داشته باشیم. بدلیل انقلاب مریم! او با این اباطیل زنان ناراضی را وادار می کرد در تشکیلات بمانند .
خانم زهرا میرباقری یکی از اعضای سابق فرقه بعد از فرار قهرمانانه در یک افشاگری گفته بود که بالاجبار رحم های تعدادی از زنان را از بدنشان به دستور رجوی خارج کرده اند، این ظلم را هیچ گروهی و فرقه ای در دنیا انجام نداده است، رجوی عمدا این کار را در پیش گرفت تا هیچ وقت زنان به زندگی فکر نکنند به بچه دار شدن فکر نکنند. همه فکرشان باید معطوف به رهبری باشد. طلاق اجباری ، جدائی از فرزند، عمل خارج کردن رحم و هزاران ظلم و ستم دیگر، گوشه ای از بلایایی است که رهبری فرقه در حق زنان روا داشته است .
ایدئولوژی فرقه زنانگی را از زنان داخل تشکیلات گرفت آنها را تبدیل به افرادی کرد که بایستی از صبح تا شب کار کنند. آنقدر فشار روی زنان زیاد بود که بعضی از آنها دست به خودکشی زدند .
خانم مریم سنجابی یکی دیگر از زنان جدا شده در یکی از افشاگریها گفته بود: “زنان در داخل تشکیلات حق نداشتند حتی کفشی که بیش از دو سانت پاشنه داشته باشد بپوشند، زنان اجازه نداشتند از جوراب های رنگی غیر از مشکی و رنگ های تیره استفاده کنند ، برای زنان استفاده از لوازم آرایشی و حتی کرم ضد آفتاب ممنوع بود، در حالی که مریم رجوی در هر کجا با انواع و اقسام آرایش و لباس های گران قیمت و میلیونی و روسری های مارک گران قیمت ظاهر می شود. رهبری فرقه از زنان می خواست آنقدر کار کنند تا صورت هایشان سوخته شود و دست هایشان پر از پینه، اگر غیر از این بود می گفتند تن به کار نمی دهند و در نشست ها تحقیر می شدند .
خوشبختانه بعد از سقوط صدام در داخل تشکیلات طلسم اختناق ترک بر داشت و همین امر سبب شد تا تعدادی از زنان هم از تشکیلات فرار کنند. در عین حال مردان زیادی هم فرار کردند و بعد از افشاگری های آنان مشخص شد که رجوی در درون سازمان چه دیکتاتوری مخوفی به راه انداخته بود و تمام هیمنه رجوی از بین رفت.
محمد رضا گلی