آیا در طول تاریخ مجاهدین خلق به خاطر دارید که زنی جرات کرده باشد روسری از سر بکند و روبروی فرماندهان مجاهدین چون مهدی ابریشمچی، مهوش سپهری و دیگران سینه سپر کند، قد علم کند و از حق انتخاب خود برای پوشش سخن بگوید؟ این صحنه‌ای ست که زنان داخل ایران رقم زدند و تشکیلات مجاهدین خلق به طور کنایه آمیزی تصاویر آن را در رسانه‌های خود منتشر کرد.
این در حالی است که در طول چهار دهه فعالیت مجاهدین خلق تحت حکمرانی مسعود و مریم رجوی، همواره زنانی که خواستار برداشتن حجاب اجباری خود در قرارگاه‌های تشکیلات بودند، مورد توهین، تحقیر، تنبیه و حتی در مواردی زندان و شکنجه قرار گرفتند. آیا اعضای داخلی مجاهدین خلق که تقریبا تنها مخاطبان رسانه‌های آن هستند، دچار تناقضات عمیق نمی‌شوند؟
پاسخ این پرسش روشن است: بله. اما اینکه اعضای درون تشکیلات تحت ساختار شستشوی مغزی فرقه جسارت و فرصت بروز این تناقضات را ندارند نیز روشن است. اجبار در همه امور، در ایدئولوژی مجاهدین خلق در سیطره ساختار فرقه ای معنا می‌یابد. در راس همه اجبارها در این تشکیلات، دین نمود پر رنگی دارد و پس از آن اجبار در پوشش است که در چارچوب مبارزه با حکومت ایران تناقض آشکار آن بسیار به چشم می‌آید چرا که دیگر اجبارها از جمله کار اجباری، طلاق اجباری، تجرد اجباری، ساعت خواب و خوراک اجباری که در تشکیلات مجاهدین خلق به غایت وجود دارد در کشور تحت حکمرانی جمهوری اسلامی وجود ندارد.
زینب حسین نژاد از کودک سربازان سابق مجاهدین خلق که کودکی خود را در تشکیلات گذراند، مادرش را در تشکیلات از دست داد و از 16 سالگی سرباز ارتش به اصطلاح ملی آزادی بخش مجاهدین خلق شد، در یادداشتی در حساب کاربری فیس بوک خود با ارائه شواهدی از تجارب شخصی خود در تشکیلات مسعود رجوی، از رویکرد ریاکارانه مجاهدین خلق در قبال جنبش اخیر “زن، زندگی، آزادی” به شدت انتقاد کرد.
او که در پی اجبارهای شدید مذهبی در کیش شخصیتی مسعود رجوی، از هر مفهوم دینی دل‌زده شده است درباره تعویض نامش پس از خروج از مجاهدین خلق می‌نویسد:
” صرفا جهت اطلاع من نام “زینب” را که برای من یادآور خاطرات تلخ سرکوب‌های ایدئولوژیک و اسلامی مجاهدین بود در سال 2018 در یونان به “ژینا” تغییر دادم و اکنون هم این نام که سمبل جنبش مردم ایران است، برای من افتخارآمیزتر از هر نامی است.”
او سپس از حق خویش برای انتخاب پوشش پس از سالها رعایت حجاب اجباری در فرقه مجاهدین خلق نوشت:
” من پس از بیش از 20 سال از سن شانزده سالگی که به عراق منتقل شده بودم، در تیرانا پس از جدا شدن از مجاهدین برای اولین بار در عمرم روسری‌ام را آزادانه برداشتم، این اولین عکس بی‌حجابم بود که بر روی فیسبوک گذاشتم، بدون اینکه کوچکترین حرفی از مجاهدین بر روی صفحه‌ام بنویسم، تنها از ایران و آزادی زنان می نوشتم.
“اما از آنجایی که من در بین اولین زنانی بودم که در آلبانی ضمن جدا شدن از این سازمان، فیسبوک سیاسی و بی‌حجاب باز کرده بود، گویی از نظر آنها یک جرم و گناه بزرگی مرتکب شده بودم”
در پی این تصمیم ژینا مورد حمله شدید اکانت های فیک ارتش سایبری مجاهدین خلق قرار گرفت. او در ادامه می‌نویسد:
“اکانت و امثال این فرد را من شخصا و به خوبی در تشکیلات مجاهدین می‌شناسم، چنین افرادی در بین زنانی در کمپ اشرف که مسئولیت داشتند تا بابت یک تار مو به همه دختران بخصوص دختران جوانتر حمله کنند، اسم خاصی داشتند، از آنجایی فرهنگ لغت ایدئولوژی مجاهدین کمی با فارسی فرق دارد اینجا اگر بنویسم مجبورم که یک صفحه توضیح دهم که این کلمه یعنی چی، لذا شما بخوانید همان؛ “آمرین به معروف و ناهیان از منکر” که البته گاه بدتر و ارتجاعی‌تر، چرا که با یک نگاه ساده به عکس های این سازمان می‌توانید بفهمید که ما حتی یک تار مو روی پیشانی نباید می‌داشتیم و نه دکمه یقه و نه دکمه آستین‌مان هم نمی‌بایست باز می‌بود و هزار و یک داستان ضد زن و ضد آزادی دیگر….
البته این را لازم می‌دانم که بگویم این قوانین ارتجاعی فقط مربوط به زنان عضو و داخل سازمان می‌باشد، این “آمران به معروف” به هیچ عنوان حق ندارند به هواداران یا یک زن خارجی و بیرون از سازمان تذکری یا حرفی سر پوششان بزنند. و یا زنان غیرمجاهد و مهمان به هنگام ورود به پایگاه های مجاهدین موظف به رعایت حجاب نیستند. ولی به جایش تلاش می‌کنند، تفکیک جنسیتی را تشدید کنند…”
بدین ترتیب، چنان که گواه آن در بالا آمد، زنان عضو مجاهدین خلق علاوه بر اینکه در درون تشکیلات هرگز حق انتخاب پوشش ندارند، پس از خروج از تشکیلات و تشکیل زندگی در نقاط دور از کمپ اشرف 3 نیز از مظان اتهام و توهین از سوی عوامل تشکیلات در امان نیستند. ژینا حسین نژاد به درستی بیان می‌کند که روزی که زنی تابو شکند و از این سازمان جدا شود و حجابش را بردارد خیانت بزرگی به انقلاب ایدئولوژیک مجاهدین کرده است.
سران سازمان مجاهدین خلق، به ویژه شخص مریم رجوی که به شدت ادعای دفاع از حقوق زن ایرانی دارد، باید پاسخگوی زنانی چون ژینا حسین نژاد باشد و این پاسخ‌ها باید در یک دادگاه منصف بین المللی شنیده شود.
مزدا پارسی