در 11 ژوئیۀ سال 2018 بود که خبر تاسف بار درگذشت مهندس منوچهر حسن زاده را شنیده و غرق در اندوه شدیم. مهندس حسن زاده پدر امیراصلان حسن زاده بود که هم اکنون در فرقۀ رجوی گرفتار و اسیر مطامع و خیانت های مسعود رجوی و مریم رجوی است.
میدانم که هیچ عبارت و هیچ جمله و یا درد دلی نمی تواند گویای عمق دردهایی باشد که این خانواده متحمل شده است ولی مطمئن هستم که گاهی اوقات شاید یک همدلی و همدردی بتواند ذره ای از سختیها و فشارها را کاسته و تسکین بخش باشد. مهندس منوچهر حسن زاده سالها چشم انتظار پسرش بود، پسری که توسط رجوی ربوده و گرفتار گردید و هم اکنون در اردوگاه مرگ اشرف 3 در کشور آلبانی تحت شدیدترین فشارهای روحی و جسمی قرار دارد. کسانیکه امیر اصلان را از نزدیک می شناختند میدانستند که او کسی نبود که بخواهد با رجوی همسو و یا همقدم گردد ولی چرا همچنان در آن قفس نگهداری می شود و به حال خود واگذار نمی گردد خود سوالی است که تقریبا همه خانواده ها دارند، یعنی چرا فرزندان ما خودشان را رها نمیکنند؟!
این همان جایی است که ما به خطرناک بودن فرقه ها میرسیم و بارها و بارها تاکید کرده ایم کاری که فرقه ها و اندیشه های خطرناک با فرزندان مردم میکنند هیچ طرز تفکری توانایی آنرا ندارد زیرا در اندیشه فرقه ها بویژه فرقۀ رجوی تماس با خانواده به هر نحوی مرز سرخ محسوب میگردد و هیچ امکانی برای آن فراهم نمی شود. همه چیز برای رهبری فرقه است و هر آنچیزی که رهبری را از اعضا دور کند باید ریشه کن گردد حال به هر طریق ممکن.
پدران و مادران زیادی در طول این سالها همچون پدر امیراصلان حسن زاده ، با چشمانی منتظر و دل هایی پر درد و در حسرت دیدار عزیزان شان از دنیا رفتند.
تسلیت عمیق خودم را خدمت خانواده محترم حسن زاده و به خصوص خانم ثریا عبدالهی مسئول تشکل مادران انجمن نجات عرض می کنم.
در آخر به همه خانواده های دردمند اسرای مجاهدین خلق اطمینان می دهم که تا آزادی عزیزان شان از پای نخواهیم نشست و دست در دست هم تا رهایی آخرین نفر از بند فرقه مخوف رجوی راه مان را ادامه می دهیم . این رسالت مسیر درخشانی است تا پیروزی نهایی.
بخشعلی علیزاده