در خصوص عملیاتی که در تشکیلات مجاهدین خلق در 10 شهریور 1392 رخ داد حرفها و حدیث های مختلفی وجود دارد. ولی کمتر به مقصر و مسبب آن عملیات پرداخته شده است. بی تردید و بدون شک کسی که باعث آن عملیات شد و علت اصلی آن کشتار گردید شخص مسعود رجوی و بعد مریم رجوی هستند. رجوی از زمانی که دیکتاتور سابق عراق (صدام حسین) سرنگون شد، میدانست که دیگر جایش در عراق نیست و باید اشرف را تخلیه کند و به جای دیگری نقل مکان کند. ولی با خیره سری و لجاجت قصد داشت به هر قیمتی در اردوگاه مرگ اشرف بماند. زیرا با ارتزاق از خون افراد می شد آنجا را مدتی سر پا نگه داشت. هر گاه تعدادی در اشرف کشته می شدند و یا مجروح می گشتند او با حیله گری توام با حماقت تلاش میکرد چند صباحی بیشتر در آن کشتارگاه بماند. زیرا میدانست که اگر از اشرف خارج شود دیگر دوران یکه تازیهای او به اتمام خواهد رسید و نخواهد توانست که از مرزهای ایران برای انجام کارهای تروریستی بهره ببرد.
این روند ادامه داشت تا که بعد از عملیات 19 فروردین سال 1390 زیر فشارهای بین المللی مسعود رجوی مجبور به ترک اشرف شد ولی نه به یکدفعه بلکه او در همین خصوص هم تلاش کرد تا می تواند کارشکنی کرده و انتقال را به تاخیر بیندازد. لذا با حلیه گری و راه انداختن جنگ و مرافعه با سربازان و افسران حفاظت اشرف مدام ترتیبات انتقال را به هم می ریخت. اما بعد از دو سال تخریب و تاخیر النهایه با این استدلال کمیساریای عالی پناهندگان که اگر از این به بعد هر اتفاقی بیفتد خودتان مسئول آن هستید دیگر نتوانست به حیله گیری خود ادامه داده و ماندن در اشرف را ادامه دهد. اما چون نمی توانست اقلام و وسایلی که در اشرف مانده بود را به ناگهان رها کرده و دندان طمع از آنرا بکشد یک تیم صد نفره را در اشرف گذاشت که ظاهرا در توافق با نماینده دولت عراق و کمیساریا انجام شده بود که ظرف مدتی محدود اقلام به جای مانده در اشرف را بفروشند .
بقیه هم که به کمپ لیبرتی منتقل شده بودند تا از آنجا به کشور دیگری منتقل گردند که اصطلاحاً کشور ثالث گفته می شد. اما روز دهم شهریور 1392 به ناگهان همه چیز در کمپ لیبرتی تغییر پیدا کرد و با خواندن یک اطلاعیه از شورای به اصطلاح مقاومت همگان متوجه شدند که صبح زود طی یک عملیات ویژه تعداد زیادی از آن صد نفر کشته شده و همه چیز به آتش کشیده شده و از بین رفته است.
همانطور که از ذهن من گذشت بقیه هم در جا به ذهنشان زده بود که مسبب اصلی این کشتار مسعود رجوی بود زیرا او بود که تصمیم گرفت صد نفر در آنجا بماند. مسعود رجوی خودش بهتر از هر کسی میدانست که آن صد نفر نمی توانند کاری از پیش ببرند ولی گویا ریسک کرده و پذیرفته بود که به قیمت کشته شدن آن صد نفر باید به کارشکنی ادامه داده و موانع خود را به کار بگیرد .
جوسازی های بسیاری انجام گرفت، مانند شروع اعتصاب غذای همگانی بدستور رجوی ، بستن درب های کمپ لیبرتی ، قطع هر گونه ارتباط با سفارت آمریکا که هر از گاهی در لیبرتی آمده و سر و گوشی آب میدادند، از طرفی شروع موج گسترده ای از تجمعات در اروپا و آمریکا و سایر نقاط جهان . همه این حرکات ظاهراً برای محکومیت آن عملیاتی بود که کسی مسئولیت آنرا برعهده نگرفت ( دولت عراق مدعی شد که بی خبر است و احتمالا کار مخالفین حضور مجاهدین خلق در خاک عراق می باشد ) .
به هر حال 51 نفر در آن عملیات کشته شدند که رجوی با هوچیگری خاص خودش تلاش کرد که خون آنها را به گردن دولت وقت عراق بیاندازد تا خودش را از حسابرسی بین المللی مستثنی نماید ولی همگان میدانستند که مقصر و مسبب اصلی شخص مسعود رجوی بود که دستور ماندن آن افراد را داده بود .
اکنون نیز هر ساله تلاش میکند که با سیاه نمایی و ننه من غریبم بازیهایی که راه می اندازد خودش را از مقام پاسخگویی خارج کرده و بگوید که او در این ماجرا مظلوم واقع شده و مستحق دلسوزی می باشد .
بخشعلی علیزاده