مریم رجوی طی عریضه ای که در حضور مایک پمپئو ( وزیر خارجه و رئیس سیای سابق آمریکا) قرائت کرده ، گفته است که تاثیرات اجتماعی مجاهدین و شورای ملی مقاومت به‌طور خاص در داخل ایران پیشرفت چشم‌گیر داشته است که البته سندی بر درستی این ادعا ارائه نداده و سرنوشت این ادعا هم به سرنوشت هزاران هزار ادعای بی دلیل و مدرکی که در این چهاردهه و بیشتر مطرح کرده و با بوق وکرنای زیاد به آنها دمیده، دچار خواهد شد.
عمده درد دل مریم خانم درگفتگو با این مقام سابق آمریکائی این بود که مماشاتگران وجود یک آلترناتیو معتبر را انکار میکنند و می‌گویند که مجاهدین در داخل ایران حمایت ندارند.
معنی این حرف آنست که شما سران سلطه گر آمریکائی با وجود اینکه کاملا از وضع اجتماعی اسفناک مجاهدین در ایران اطلاعات کافی دارید، اهمیتی ندهید که مردم ایران مجاهدین استحاله یافته را نمی پذیرند و حتی گروهی از ایرانیان که عزیزان خود را توسط این سازمان از دست داده اند، این فرقه مخرب را دشمن خونین خود میدانند، بلکه تنها کافی است که شماهای نوعی این تشکیلات ضدایرانی را برسمیت بشناسید که این به معنی خام خیالی و ندانستن این مسئله مهم است که آلترناتیو را مردم هر کشور مفروضی تعیین میکنند و نه بیگانگان و مخصوصا بیگانگانی که با این مردم دشمنی صدها ساله ای داشته و در اغلب موارد مانع رشد و ترقی و رفاه آنان بوده اند و هر روز که میگذرد ، برمیزان این دشمنی افزوده میشود!
مریم خانم از برگرداندن اخیر مبالغی از دارائی های بلوکه شده ایران توسط آمریکا را که ممکن است گشایشی دراوضاع مردم بوجود آورد ، ابراز ناخرسندی شدیدی کرده و با این حال گفته که این ضربه کمتر از ضربه ایست که با آلترناتیو ندانستن مجاهدین خلق برپیکر فرتوت این تشکیلات ضدمردمی وارد میشود و این امر میرساند که چگونه مریم برای به آلترناتیو شناخته شدن دریوزگی میکند!
مریم گفته است که 124 تن از رهبران سابق و3600 قانونگذار از قیام مردم برای سرنگونی رژیم و استقرار یک جمهوری دموکراتیک دفاع کردند. آنها از آلترناتیو دموکراتیک و طرح مقاومت ایران برای آینده ایران حمایت کردند.
که جواب ساده من به این حرف و عمل آن گروه از رهبران و پارلمانتاریست های سابق ، دشمن اصلی دموکراسی و انسانیت درسطح جهان این است که دموکراسی بدون وجود آنها شکوفاتر میشود و حمایت توام با چشمداشت های زیادی که از انعام رجوی داشتند ، درماهیت اصلی خود برعلیه دموکراسی وحفظ کرامت انسانی بوده است!
چرا که بزرگترین موانع تحقق دموکراسی درایران همان کشورهای استعمارگر و دنبالچه های آنها بوده و هستند و توقع کمک ازآنها دربهترین حالت حماقت محض شمرده میشود و البته مریم هم میداند که آنچه را که از آنها میخواهد، نه کمک به توسعه دموکراسی ، بلکه پایمال کردن دستاوردهایی است که مردم ایران از حرکات انقلابی و ضد استعماری خود بدست آورده اند که صدالبته این یکی با مذاق مریم دیکتاتور و جاه طلب سازگار نیست!
رضا اکبری نسب