هم اکنون چند روزی است که قدم در سال ۱۴۰۳ گذاشتیم. مناسب خواهد بود رویکرد جریان تروریستی مجاهدین در سال ۱۴۰۲ را بررسی کنیم:
از ابتدای سال، ادامه پرداخت به اقدامات نمایشی و بغایت بی حاصل کانون های شورشی همچنان مدنظر مسئولین سازمان قرار گرفت . به جهت عدم امکان جذب نفرات دانشجویی و فعال برای این هسته های تک نفره ، سرپل های مجاهدین خلق باز در شبکه مجازی به سراغ بررسی لایک و دیدگاه نویسان به ظاهر مخالف رفته تا از این سرمنزل، اشخاص مستعد برای مخ زنی را شناسایی و با پرداخت چندرغاز پول آنها را در گرفتن برگ A4 معمولی با مضامین مورد پسند فرقه جهت بهره برداری در شبکه تلویزیونی خود ترغیب نمایند.
افرادی اغلب بیسواد یا با تحصیلات پایین که در فتنه فریب فرقه مسعود رجوی، این چنین گرفتار می شوند . مسعود رجوی در این موضوع در یک خودفریبی همیشگی از نیمه دوم سال ترتیباتی را در سناریوی آماده شده برای این جمع های ناتوان فراهم آورد تا به مراکز اداری شهرستانها با سه راهی و یا مواد آتش زا اقدام کنند.
اصلا این نمایش های اجرا شده چه به بُعد تبلیغی و حتی واقعی حاصلی برای سازمان نداشت . هیچ وجهه جدید در تعادل قوای نیروهای خارجه نشین برایشان ایجاد نکرد . افکار عمومی فی الواقع حتی نفهمید این اقدامات بسیار جزئی و تک و توک چی بوده است . ضمن اینکه به راحتی در پایش های امنیتی نفرات مربوطه گرفتار شدند .
اجرای آکسیونهای خیابانی در بعضی شهرهای اروپایی با جمعیتی ۸ تا ۲۰ نفره و با میانگین سنی بالای ۵۵ سال شاید هیچ موقع بر ارزشهای اعتراضی آنها نیفزود . حتی چندین مورد درگیری هم در این آکسیونها بین نفرات مورد اشاره و نفرات هوادار ربع پهلوی بوجود آمده و به کتک کاری های اساسی انجامید .
دعوت از بعضی شخصیتهای سابق اجرایی در کشورهای اروپایی با کسوتی ورشکسته همچنان در سال ۱۴۰۲ جزو اقدامات لیستی سازمان انجام شد .این افراد معدود زیر ۱۰ نفر در طول سال هیچ تاثیرگذاری در روند جایگاه این سازمان تروریستی نتوانستند بوجود بیاورند .
کشور فرانسه و بعداً چندکشور کاندید شده برای مراسم سالگرد ۳۰ خرداد حاضر نشدند به سازمان مجاهدین برای اجرای مراسم مجوز صادر نمایند .
از نیمه دوم سال علیرغم ایجاد شتاب جزیی در صدور پیام های مسعود رجوی به اصطلاح برای سرعت دادن اعتراضات بسیار محدود، مثلا بازنشستگان ، و حتی صدور بیانیه هایی با نام سخنگوی مجاهدین که در واقع خود مسعود رجوی پشت این ماجرا قرارداشت ،عینیت واژگان ادعایی این فرقه مبنی بر انفجاری بودن فضای اجتماعی !!!؟؟ به سخره گرفته شد. به عبارتی کشکی هم ساییده نشد .
اصرار مریم رجوی در ویدئوکنفرانسهایش جهت سوق دادن مجاری سیاسی اروپایی برای تشویق به سرشاخ شدن آنها و امریکا با کشور ایران همچنان و با قدرت با بی توجهی آن مجامع روبرو گشت .
به یکباره انعکاس خبر برگزاری دادگاه علنی برای محاکمه ۱۰۴ نفر از سران و سرکوبگران و تروریستهای حاضر در این جریان در شعبه ۵۵ بین المللی دادگستری تهران ،همچون پتکی بر سر سران سازمان فرود آمد و شاید بهتر دانستند منبعد با ابزار حقوقی بین المللی مواجه و حتی در مواردی استرداد و پیگرد آنها اجرایی خواهد شد .
سوءاستفاده از نام و مراسم کشته شده های ناآرامی های سال گذشته و فراخوان دادن برای تجمعات سر قبرهای آنان هم همواره با سردی حاضرین در شبکه های پیام رسان خارجی مواجه و ثمری برای این فرقه افراطی نداشت .
سازمان مجاهدین بعد از اتفاق و رویداد مهم ۷ اکتبر و طوفان الاقصی توسط گروههای جهادی فلسطین، همواره با سکوت سر این موضوع در عرصه سیاسی حاضر شد و هیچ واکنشی به این قتل عام های دولت صهیونیستی نشان نداد . آنان را همانند جنایتکاران اسرائیلی، تروریست و مزدور جمهوری اسلامی نامید.
حمله پلیس ضدتروریست کشور آلبانی به اردوگاه مانز رویداد مثبت ولی حیرت انگیز و شوک آوری برای سران مجاهدین بود.
جمع آوری سیستم و لوازم کامپیوترهای موجود در مقر برای بررسیهای ضدتروریستی از محل آنها منتقل شد و محدودیت های بسیار زیادی برای کنترل نفرات اردوگاه مانز از سوی پلیس ویژه به اجرا گذاشته شد .
اقدام به هک سرورهای مجلس شورای اسلامی ایران توسط پیمانکاران خارجی و شاید اسرائیلی این فرقه نیز آش دهن سوزی برای مجاهدین فراهم نکرد .
علیرغم تخلیه سفارت ایران در تیرانا علی الظاهر بهبود روابط آن کشور با ایران در مسیری جدید به پیش می رود .
گسترش تضادهای داخلی براندازان، همانند مسیح علینژاد ، شهرام همایون ، مجریان شبکه منو تو ، عبدالله مهتدی سرکرده کومله ، …………… فرقه مجاهدین تا پایان سال ۱۴۰۲ به شدت در حال گسترش بود و تمامیت خواهی فرقه رجوی بر شعله ور شدن آن تاثیر می گذاشت .
سازمان مجاهدین هیچ تاثیرگذاری برای برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی نتوانست انجام دهد . فراخوان برای به اصطلاح کارزار چهارشنبه سوری هم دستاوردی برایشان ببار نیاورد .
بزرگنمایی و سیاه نمایی وضعیت معیشت و اقتصادی اقشار متفاوت مردم ،افشاگری افراد نظامی و شخصی منتسب به کشور و حکومت جهت هیجان سازی و ایجاد رعب از احتمال ترورهای کور برای آنان از شگرد های باطل و نفرت انگیز مسعود رجوی و دارودسته اش در این سال بودند .
مشروعیت و مقبولیت سازمان تروریستی مجاهدین همچنان در نزد مجامع بین المللی و شخصیت های اول دنیا و یا کشوری مطرح اروپایی و منطقه در سال ۱۴۰۲ پذیرفته نشد . همچنان ایالات متحده از دادن ویزای دو روزه به مریم رجوی جهت شرکت در جمع هواداران سازمان در امریکا و سخنرانی ممانعت نمود .
تلاش برای جنجال سازی جهت برجسته کردن قراردادن سپاه پاسداران در لیست گروههای تروریستی در چندین نوبت با شکست مواجه شد .
انفجار رسانه ای علیه جریان تروریستی مجاهدین با نمایش سراسری مستند کودکان کمپ اشرف در اروپا سراسیمه رهبران این سازمان را در وحشت فرو برد. انعکاس عجیب نمایش این فیلم خاک برسری پرقوتی را بسوی تشکیلات عنکبوتی آنها فرود آورد .
فرقه مجاهدین در سال ۱۴۰۲ و علی الخصوص از نیمه دوم، مرتبا بر طبل فراهم نمودن اعتراضات مسلحانه و تشویق به مسلح شدن ، نواخت. معلوم نبود بر چه بستری و واقعیاتی به چنین تبیینی دست یافته است.
شاید این نیت شوم و پلید، فرقه رجوی را در ادامه تلاش بیهوده اش برای سرشاخ شدن ایالات متحده امریکا با ایران ارزیابی نمود، که مدام در کنار این دو موضوع سران کشورهای اروپایی و امریکا را به فشار همه جانبه علیه مردم ایران فرا می خواند .
با توجه به تغییر واقعی دیدگاه حکومتی کشور آلبانی در قبال سوءاستفاده های سیاسی و امنیتی مجاهدین علیه منافع کشور آلبانی به نظر میرسد مجاهدین از مدتی پیش برای انتقال به یک کشور اروپایی و احتمالا آلمان برنامه ریزی هایی داشته اند . افزایش ترددات با پاسپورت های جعلی افراد رده بالای سازمان از آلبانی به کشورهای اروپایی و محدودیت های حضور مریم رجوی در آلبانی ،همگی انگیزه های شروع کارهای اجرایی برای این نقل و مکان بحساب می آیند . منتهی با توجه به سبقه تروریستی و جنجال آفرینی و دردسرسازی های حتمی این فرقه بعید بنظر می رسد این هدف تحقق یابد.
ضمن اینکه در قبال قبول پذیرش کشور بسیار فقیر آلبانی هم ، پرداخت بلاعوض ارزی امریکا توانست هیئت دولت آلبانی را راضی به این موضوع نماید .
نویسنده : مصطفی آزاد