اعضای انجمن نجات آلبانی به مقایسه زندگی درون تشکیلات مجاهدین خلق و زندگی در جهان آزاد پرداختند. خلیل انصاریان، موسی دامرودی و محمدرضا صدیق اعضای پیشین مجاهدین خلق و فعالان فعلی انجمن نجات آلبانی در گفتگویی دوستانه در یکی از پارک های تیرانا از زندگی دوباره پس از خروج از فرقه رجوی سخن گفتند.
خلیل انصاریان که هدایت این گفتگو را به عهده داشت با طرح سوال از دو همراه دیگرش خواست که تفاوت زندگی در میان حصارهای تشکیلاتی مجاهدین خلق با زندگی در جهان بیرون این فرقه را بیان کنند.
محمدرضا صدیق زندگی در درون و بیرون تشکیلات را دو مفهومی متضاد میداند. او از دوران اسارتش در فرقه رجوی به عنوان دورانی برای اندیشیدن یاد میکند. به تجربه او این اندیشیدن موجب شد که وی پس از انتقال مجاهدین خلق از عراق به آلبانی بلافاصله از این فرقه جدا شود. او میگوید پس از ترک تشکیلات احساس میکرد تازه متولد شده است.
موسی دامرودی در پاسخ به سوال انصاریان گفت: زندگی در داخل تشکیلات و بیرون از آن دو سر طیف هستند. به گفته او زندگی در تشکیلات رباتیک است و افراد برای ساده ترین امورات خود همچون خوردن و خوابیدن هیچ اختیاری از خود ندارند. او معتقد است که تشکیلات رجوی جوانی او را از او گرفت و او پس از خروج از تشکیلات احساس جوان شدن داشت.
این اعضای انجمن نجات آلبانی زندگی در جهان آزاد را چنان ارزشمند می‌دانند که حتی اگر یک روز از عمر فرد باقی مانده باشد، ارزش دارد که فرقه را ترک کند و طعم زندگی در جهان آزاد را بچشد.