پایان مصونیت رهبران سازمان و زمان صدور احکام بازداشت بین المللی

سالهاست که مماشات گران بین المللی، به قاتلان و جنایتکاران مردم ایران در کشورهای خود پناه دادند، مریم رجوی در زمره کسانی است که در برخی کشورهای اروپائی آزادانه در سفر است، گرچه دادگاه 104 نفر از سردمداران رجوی و خود سازمان مجاهدین ضدخلقی بعنوان یک شخصیت حقوقی در دادگاه بین الملل تهران در جریان است اما تروریست های سازمان، هنوز دست باز در سفر بین برخی کشورها دارند. گرچه مریم رجوی نمی تواند آزادانه سفرهای خود را انجام دهد و اغلب در اثر این محدودیت ها، با ارتباطات ویدئویی دراین باصطلاح جلسات شرکت می کند، اما همین امر نیز جای سئوالات بسیار دارد.

احکام آتی دادگاه شعبه بین الملل تهران برای 104 نفر از سردمداران این سازمان، می تواند راه استرداد جنایتکاران را فراهم کند و از خلاء های قانونی این امر می کاهد. صدور احکام بازداشت بین المللی از منظر حقوق بین الملل ، راه را بر جنایات تروریستی این گروه خواهد بست و کشورهای میزبان را ملزم خواهد کرد که تن به استرداد جنایتکاران این سازمان بدهند.

هر چقدر در جلسات دلاری مریم رجوی، سیاست مداران از دور خارج شده و بازنشستگان تاریخ مصرف تمام شده ، تلاش می کنند تا چهره خون آلود رجوی ها را تطهیر کنند، اما نمی دانند که بیشتر خود را رسوا می کنند. اکثر چهره های سیاسی و فعالین حقوق بشر معتقدند که :

” طنز تلخ این است که سران این گروه جانی و خطرناک چهره حقوق‌بشری به خود گرفته و خود را حامی حقوق‌بشر معرفی می‌کنند و به جای این‌که در مقام متهم و پاسخگو قرار داده شوند، با فریب افرادی مثل آقای رحمان، مظلوم‌نمایی می‌کنند.”

قانون و دادگاه ، تنها مسیری است که دولت های میزبان تروریست ها را مجبور خواهد ساخت که بازی های سیاسی را کنار گذاشته و پاسخگو باشند.

مقر مجاهدین خلق در آلبانی ، محلی است که هم اکنون سرکوب عریان رجوی ها در آنجا در جریان است، اگر هر کس مدعی مظلومیت این گروه است، تنها با یک اقامت دو روزه در این محل و بررسی وضعیت اعضای در بند، براحتی می تواند به این نتیجه برسد که این مقر یک اسارتگاه است ، یک زندان سالمندان است، حصارهای بلند آنجا و نگهبانان راه بندهای درب های ورودی ، همه نشانگر اجبار به ماندن و یک اقامت اجباری محض است.

ما جداشدگان از تمامی مدعیان حقوق بشر و حامیان دروغین این گروه ، می خواهیم که در کنار ما بازدیدی از این اسارتگاه در کشور آلبانی و روستای مانز داشته باشند، از قرنطینه ها و زندان های مجاهدین بازدید بعمل آورند، با تک تک اعضای دربند ، در محلی جدا و ایزوله ، مصاحبه کنند، خود به این نتیجه خواهند رسید که همه به اجبار در آنجا ماندند و طبق تلقینات رهبران این گروه ، زندگی خارج از حصارهای رجوی ساخته را ، متصور نمی بینند. هر ثانیه در مقر مجاهدین ، حقوق بشر بشدت نقض می شود. ملاقات خانوادگی که سهل است، امکان یک مکالمه تلفنی اعضاء با خانواده هایشان نیز ممنوع است. ابتدائی ترین حقوق اولیه انسانی در این اردوگاه وجود ندارد. فقط عده ای خاص از جمله آن 104 نفر لیست دادگاه محاکمه مزدوران رجوی می توانند آزادانه به بیرون تردد کنند. بقیه همه در حکم زندانی هستند و حق تردد اختیاری و آزادانه به جامعه عادی را ندارند.

اکنون در پایان راه رهبران مجاهدین ضد خلق قرار داریم، احکام صدوری بازداشت های بین المللی در راه است و دور نیست که تک تک تروریست های جنایتکار رجوی ، به دادگاه صالحه معرفی و مسترد گردند و آن روز است که پرده از بسیاری از جنایات سالیان این سازمان برداشته خواهد شد.

محمد رضا مبین