“تئودور دورپات” (Theodore L. Dorpat) در کتاب خود تحت عنوان “نورافشانی گاز” Gaslighting)) صفحه 185، شش ویژگی فرقه های مخرب را به این ترتیب مشخص می سازد:
1 – رهبران فرقه ها کاریسماتیک، جذاب، مستبد و مقتدر هستند.
2- پیروان، زمانی به فرقه می پیوندند که به لحاظ عاطفی دچار یک دگرگونی شده یا در گذر از مرحله ای ساختاری در زندگی خود هستند؛ به این معنی که در دورانی به سر می برند که به داشتن هویت و احساس امنیت و دیواری استوار که بتوانند به آن تکیه کنند، بیشترین نیاز را دارند.
3 – پیروان، از رهبر فرقه یک ایده آل می سازند. هم رهبر و هم پیروان، رهبری را حاکم مطلق می دانند.
4 – رهبران فرقه، مخالفت یا عدم موافقت پیروان را سرکوب می کنند.
5 – پیروان کاملاً درگیر کارهای فرقه می شوند که اکثراً شامل کنترل تمام ابعاد زندگی آن ها من جمله روابط جنسی، روابط اجتماعی، خورد و خوراک، انتخاب پوشاک، کار و اموراتی از این قبیل را شامل می شود.
6 – فرقه ها تأثیرات روانی طولانی مدت، مخرب و دلخراشی روی پیروان خود دارند که به تدریج باعث می شود که آن ها استقلال و توان اندیشه انتقادی خود را از دست بدهند.
کتاب فرقه های تروریستی و مخرب
نوعی برده داری نوین
دکتر مسعود بنی صدر
صفحه 42
فرقه های مخرب هیچ گاه حاضر نیستند که به کارهای غیرانسانی و خلاف خود اعتراف نمایند و آن ها را یک به یک برشمارند.
عضو یک فرقه مخرب، مادام که در چنبره فرقه گرفتار است نه متوجه است که چه دارد بر سر وی می آید و نه می تواند علیه فرقه شهادت دهد و زمانی هم که فهمید و از فرقه گریخت چون یک جدا شده است حرفش به سختی شنیده می شود. اگر خود فرقه یا رهبری اش یا اعضایش حاضر شوند و بتوانند علیه خود شهادت داده و به اشتباهات خود اعتراف کنند، در این صورت دیگر نمی توان آن ها را فرقه مخرب نامید و باید گفت که آن ها یا یک گروه دموکراتیک یا نیمه دموکراتیک هستند یا یک کمپ آموزشی یا تربیتی یا حتی یک گروه خود آزار، هر چه که هستند دیگر یک فرقه مخرب نیستند؛ چرا که یکی از ویژگی های اصلی فرقه های مخرب یعنی اسرارآمیز و مخفی کار بودن را از دست داده اند، مهم تر از آن این که اعضایشان قدرت انتقاد از فرقه و رهبری آن را دارند و می توانند مستقلانه فکر کرده و نظر بدهند.
خبرنگاران و محققین بی طرف به سختی می توانند به درون یک فرقه مخرب نفوذ کرده و به اسرار درونی آن ها پی ببرند. دعوت از خبرنگاران یا افراد بیرونی توسط فرقه ها که معمولاً فرقه رجوی هر از چند گاه آن را انجام می دهند همواره با آرایش و ظاهرسازی کامل و تمرین اعضا برای این که به مصاحبه کنندگان چه بگویند همراه است، در نتیجه به سختی یک خبرنگار یا محقق مستقل می تواند باطن و واقع فرقه مخرب را دیده و فهم کند. تازه این در صورتی است که آن خبرنگار یا محقق اولاً یک شناخت کلی نسبت به فرقه ها داشته باشد و بداند که باید به دنبال فهم و دیدن چه چیزهایی باشد و ثانیاً آنقدر شخصیت استوار و مستقل و همچنین استقلال مالی یا حمایت مالی داشته باشد که به وسیله فرقه به سهولت تطمیع نگردد و گول نخورد. برای نمونه بعد از مدت ها یک گروه تحقیق با نام رند RAND از آنجا که توسط وزارت دفاع آمریکا حمایت مالی شده بودند توانستند با زبردستی تا حدی وارد دستگاه داخلی مجاهدین خلق شده و گزارشی از درون این فرقه بدهند. متأسفانه مادام که قانونی علیه فرقه های مخرب و سیستم مخدوش سازی ذهن آنان وجود ندارد یا قانون آنقدر ملایم است که کاربرد لازم را ندارد، به ندرت می توان گزارشی واقعی و مستقل از درون آن ها به دست آورد.
کتاب فرقه های تروریستی و مخرب
نوعی برده داری نوین
دکتر مسعود بنی صدر
صفحه های 37 و 36
تنظیم از عاطفه نادعلیان