آن روز که همه دلسوزان و صاحب نظران سیاسی، مجاهدین را از رفتن به عراق، به خاک دشمن در حال جنگ با ایران، برحذر داشتند، گوش شنوایی در این سازمان وجود نداشت. امروز نیز که دولت قانونی عراق از این سازمان می خواهد، به هر دلیل، خاک عراق را ترک کند، آنها کودکانه با این درخواست کشور میزبان مخالفت می کنند
هنگامی که مجاهدین خلق در اوایل سال ۸۶ البته مجامع بین المللی و دیگر نهادهای و سازمان های حقوق بشر می بایست از حقوق انسانی آنها حمایت کرده و تسهیلات لازم برای انتخاب آزادانه و انتقال به هر کشوری که خود خواهان عزیمت به آنجا هستند را برایشان فراهم کنند. اعتراض سازمان مجاهدین اما در قالب اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت،به سخنان موفق الربیعی مشاور امنیتی دولت عراق، گویا تکرارِ کمیکِ تاریخِ تراژیکِ این سازمان است. در میان سازمان های سیاسی در تاریخ ایران معاصر کمتر نیرویی می توان یافت که به اندازه سازمان مجاهدین دچار اشتباهات مهلک سیاسی و نظامی و حتی فرهنگی شده باشد. اشتباهاتی که حاصل آن به کشتن دادن هزاران جوان مجاهد، تبدیل رهبری بسته اما جمعی در سازمان به رهبری فردی مسعود رجوی و سرانجام بن بست سیاسی و تشکیلاتی کنونی مجاهدین است. ارزیابی شتاب زده و غیرواقعی رهبری سازمان از تعادل نیروها، آنها را به تظاهرات مسلحانه در اواخر بهار سال حمید فرخنده
در جنایتکار بودن فرقه واپس گرای رجوی و در اینکه قاتل مستقیم بسیاری از اسرای اشرف و قاتل غیر مستقیم مابقی اونها رجوی پلید بوده و هست شکی نیست. که بالاخره باید روزی پاسخگو باشه… اما خواستار این هستم تا جناب کیوان رادبین از رفتار و کردار خودشون و اعمالی که بر سر زندانیان در کمپ تیف آوردند و جاسوسی از اونها برای آمریکاییها هم پرده برداری کنند شاید اونوقت درک کنید چرا نمیتونه دوستی داشته باشه(کاش پای درد دل زندانیان باشرف کمپ تیف بشینید تا نکته رو درک کنید؛ گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار… ) امیدوارم جسارت یه معذرت خواهی ساده یا توضیحی شفاف رو در کیوان رادبین مشاهده کنیم…. با تشکر از زحماتی که در مسیر رسوایی ابلیس لعین و مریم بانوی رجیم برمیدارید… موفق باشید.