دولت عراق مصمم است افراد مستقر در قرارگاه اشرف را به مکانی که موقعیت آن هنوز علنی نشده است انتقال دهد. شمارش معکوس برای جابجایی افراد تحت سیطره ی رهبری عقیدتی مجاهدین آغاز شده است. رهبران مجاهدین به خوبی واقف هستند اسارتگاه اشرف دیگر به مثابه ظرف ایدئولوِیک و سیاسی کارکرد و امکانی برای شستشوی ذهنی و فشار سیستماتیک بر کادرهای تشکیلاتی، نخواهد بود. این موضوع خواب آنان را بر آشفته است. لذا سعی دارند به اقدامات و تحرکات جنون آمیزی دست بزنند.
اما پرسش این است آیا در دنیای مدرن می توان همواره به ایجاد و طراحی حصارهای فیزیکی و ذهنی برای تعدادی انسان تحت اسارت اندیشید؟
بهترین گزینه در شرایط کنونی برای رهبران مجاهدین تن دادن به واقعیات موجود است. مجاهدین در معادلات منطقه ای و با در نظر گرفتن آرایش سیاسی کنونی اهمیتی ندارند حتی کارکرد همیشگی خود را به مثابه ی اهرم فشار دولت های بیگانه و سیاستمداران غربی در رویارویی با نظام سیاسی و مردمی ایران از دست داده اند.
با توجه به تحولات اخیر و تصمیم دولت عراق و موافقت ضمنی مقامات امریکایی روند انتقال مجاهدین از کمپ اشرف سرانجام اتفاق خواهد افتاد و در این میان آنچه که مسلم است فرو ریختن دنیای تاریک و سیاه مجاهدین در اشرف، چشم انداز امید بخشی را برای نیروهای تحت سیطره ی رهبری عقیدتی مجاهدین پدید خواهد آورد. چرا که آنان بعد از سالها اسارت و شستشوی مغزی با دنیای واقعی مواجه خواهند شد و از محدودیت های بازدارنده ای که سران مجاهدین برای کادرهای تشکیلاتی در بیش از دو دهه بوجود آورده بودند، نجات خواهند یافت.
در این میان احتمال می رود رهبران مجاهدین به دلیل ممانعت از انتقال افراد کمپ اشرف به ماجراجویی های نابخردانه ای دست زنند و یا طبق روال معمول تعدادی از کادرهای تشکیلاتی را که نسبت به تحولات پر شتاب منطقه ای و جهانی ناآگاه هستند، همچون سپر انسانی به کار گیرند تا آنان را قربانی اهداف شوم و پلید خود نمایند. اما در نهایت دنیای تاریک و سیاه مجاهدین جایی در عصر تحولات دموکراتیک ندارد. این یک واقعیت آشکار است. زیرا رهبری عقیدتی مجاهدین آن هنگام که خط مشی تروریستی را برگزید و به دام تحلیل هایی افتاد که از منطق روشنی تبعیت نمی کرد در حقیقت استارت اضمحلال و فروپاشی مجاهدین زده شد.
آرش رضایی