تروریست ها چه کسانی هستند؟

در حالی که کمپین تبلیغاتی مجاهدین خلق و لابی های آن در ایالات متحده آمریکا در تلاش برای جلب حمایت سیاستمداران آمریکائی هستند تا نام سازمان را از فهرست « سازمان های تروریستی خارجی » وزارت امور خارجه ی آمریکا حذف کنند، کنت تیمرمن، سردبیر نشریه ی نیوزمکس مدیا مقاله ای در واشنگتن تایمز نوشته است. با عنوان « تیمرمن: تروریست ها چه کسانی هستند؟ ». در این مقاله، تیمرمن می کوشد که ذهن هم وطنان خود را درباره ی مجاهدین خلق و ماهیت تروریستی آن ها روشن کند. وی معتقد است که سازمان مجاهدین خلق نباید از فهرست تروریستی بیرون آورده شود و با تأکید بر فعالیت ها و سوابق تروریستی مجاهدین علیه پرسنل نظامی آمریکا و شهروندان ایرانی، شواهدی برای اثبات عقیده ی خود ارائه می دهد. او شدیداً بر این باور است که مجاهدین خلق گروهی خطرناک تر از پژاک (اپوزیسیون ایرانی دیگری که در فهرست تروریستی است) است.
در زیر بخشی از مقاله ی مذکور آمده است:
تیمرمن: تروریست ها چه کسانی هستند؟ پژاک تنها خطری برای رژیم جمهوری اسلامی است.
22 ژوئن، سه شنبه، واشنگتن تایمز، کنت تیمرمن
هفته ی گذشته: گروهی متشکل از دو حزب در خانـه نماینـدگـان قطع نامه ای را در حمایت از « مقاومت » ایران (کلمه ی رمزی برای اپوزیسیونی به نام مجاهدین خلق) آشکار کردند. سازمان مجاهدین خلق از سال های آغازین فعالیت خود در اوایل دهه ی 80 در فهرست سازمان های تروریست بین المللی قرار داشته است.
مجاهدین خلق سابقه ی طولانی از ارتکاب به حملات خشونت آمیز در ایران دارد. در طول سال های پیش از انقلاب 1357، این گروه با افتخار افسران نظامی و شهروندان آمریکایی که در ایران مشغول به کار بودند را به قتل رساند و در حالی که رهبریت فعلی گروه و مدافعان آن ادعا می کنند که آن حملات توسط گروه که دیگر با مجاهدین در ارتباط نیست انجام شده است، شاهدان عینی به من می گویند که مجاهدین در طول همه ی سال های دهه ی هشتاد، همه ساله در سالگرد قتل آن آمریکائی در پادگان های خود در عراق مراسم جشن و سرور و آواز برگزار می کردند.
در جنگ قدرتی که پس از انقلاب 1357 رخ داد، مجاهدین فعالانه از تسخیر سفارت آمریکا در تهران حمایت کردند و در بمب گزاری که انجام دادند رهبری حزب جمهوری اسلامی آیت الله بهشتی را از بین بردند.
پس از آن عوامل مجاهدین در ایران حملات تروریستی ناگهانی و غیرمنتظره ای علیه مسئولان رژیم مرتکب شده اند و بمب هایی در مناطق شهری کار گذاشته اند که منجر به مرگ تصادفـی شهرونـدان شـده است. مجاهدین و حامیانشان این حملات را « مقاومت » علیه رژیم می نامند.
مقامات بلند پایه ی وزارت امور خارجه ی آمریکا اعلام کرده اند: این که آن ها مجاهدین را به دلیل استفاده ی تصادفی از خشونت علیه شهروندان محکوم می کنند، ناشی از آن است که آن ها نمی خواهند « استاندارد دوگانه ای » در قبال تروریسم داشته باشند. مجاهدین و حامیان آن ها ادعا می کنند که نگه داشتن مجاهدین در فهرست سازمان های تروریست بین المللی وزارت خارجه به نفع رژیم ایران است. برخی حتی به نادرستی معتقدند که این گروه در سال 1994 توسط دولت کلینتون به عنوان باج به رژیم ایران در فهرست قرار گرفت. (در حالی که اطرافیان کلینتون مجاهدین را در فهرست حفظ کردند به این امید که باعث نزدیکی به رژیم تهران شود، این گروه از سال ها قبل تر در فهرست قرار داشت.)
بـرخلاف سابقـه ی مجاهدیـن در استفاده از خشونت تصادفی (کور) علیه غیر نظامیان، چریک های « حزب زندگی آزاد کردستان ایران » پـژاک، گروهـی کـه در فوریـه 2009 در فهرست سازمان های تروریستی وزارت خانه قرارگرفت، در قالب گروه های آموزش دیده در ایران عمل می کنند. هدف اصلی آن ها سیاسی است… در حقیقت در پادگان پژاک در شمال عراق که من از آن دیدن کردم، تأکید بر آموزش سیاسی به اعضای جدید بود و نه آموزش نظامی… پژاک از خشونت برای دفاع از جمعیت کرد استفاده می کند و نه به عنوان وسیله ی ارعاب علیه شهروندان (بـه مانند مجاهدین). برخلاف مجاهدین، پژاک هرگز در مکان های عمومی یا اهداف نظامی رژیم بمب گزاری نکرده است.
یادداشت مترجم:
اظهار نظرهای نویسنده درباره ی گروه تروریستی پژاک صرفاً نظر شخصی وی بوده است و سایت نجات همواره معتقد است که پژاک گروهی تروریستی است. تمرکز مقاله ی مذکور بـر خطـرناک تر بودن سازمان مجاهدن خلق است.
مزدا پارسی