این روزها شاهد فروپاشی دیکتاتورها در منطقه هستیم. یکی پس از دیگری از بین میروند زیرا مردم از آنها خسته شده اند. اگر در منطقه ببینیم این شروع از صدام دوست قدیمی رجوی آغاز شد و حالا به تونس و لیبی و بحرین و مصر و… هم رسیده است اما…ما شاهد سرنگونی یکی دیگر هستیم که دیکتاتور و رهبر همیشگی سازمان است که دلش نمی خواهد هیچوقت رهبری این سازمان فکسنی را ول کند! چرا چون که میگوید رهبری این سازمان چند صد نفری صلاحیت میخواهد و آنهم در صلاحیت هیچکس جز من نیست! اما خانواده های قهرمان در این میان یکسال است که پایداری میکنند تا با ایستادگیشان این دیکتاتور بلا عوض را از ریشه بکنند و بچه هایشان را آزاد کنند. سازمانی که یاد گرفته تا در شکافها زندگی کند و با کلک و دروغ زندگی بگذرانند و شب خود را روز کنند. اما با وجود بیداری خلقهای منطقه من بعید میدانم که این ماجرا روی بچه های اشرف که اسیر این کافر هستند تاثیر نگذارد. حال باید منتظر بود و دید. همیشه ما چیزهایی را از خدا درخواست می کنیم و خدا سر موعد بسیار بالا تر از آنچه خواسته ایم میدهد.
فرزین