مجاهدین و تلاش برای تبدیل لیبرتی به «کمپ پناهندگی»

بررسی تحولات بعد از انتقال گروه چهارم تا این لحظه که گروه پنجم از ساکنان اشرف در راه انتقال به کمپ ترانزیت موقت هستند نشان میدهد که مجاهدین در رابطه با تحمیل خواسته هایشان به دولت عراق در ارتباط با کمپ ترانزیت موقت به موفقیت هایی که مد نظر مجاهدین بوده نرسیده اند. بدیهی است خواسته های مجاهدین صرفا بهانه و پوششی برای حفظ حصارهای تشکیلاتی در کمپ است و به همین دلیل هم مجاهدین تلاش میکنند در هر دور انتقال با نامه نگاریهای مطول و خسته کننده به نماینده دبیر کل ملل متحد و همچنین نماینده ویژه وزارت امور خارجه آمریکا در امور اشرف، شکایاتی را دولت عراق در اداره کمپ مطرح نمایند تا ضمن اختلال در روند انتقال گروههای بعدی ساکنان قرارگاه اشرف به کمپ ترانزیت موقت تا آنجا هم که امکان دارد به خواست های خود در کمپ نیز برسند. ولی در ورای همه کارشکنی های مجاهدین آنچه که مانع جدی در پیشبرد اهداف طراحی شده مجاهدین محسوب میشود، قاطعیت دولت عراق در عدم تحقق خواسته های غیر واقعی و خارج از استانداردهای شناخته شده بین المللی برای یک مکان ترانزیت موقت از یک سو و برملا شدن اهداف پنهان مجاهدین در نزد مقامات ملل متحد و نماینده ویژه وزارت امور خارجه آمریکا در امور اشرف از سوی دیگر است. بنحویکه هر روزی که میگذرد فریبکاریهای مجاهدین بیشتر از هر زمان دیگری باعث بی اعتباری آنها در سطح بین المللی میشود. با توجه به اینکه موضوع "غیر استاندارد بودن کمپ " به محور اصلی تبلیغات مجاهدین برای رسیدن به خواسته های تشکیلاتی و فرقه یی شان در کمپ ترانزیت موقت تبدیل شده است بار دیگر جای دارد به موضعگیریهای آقای مارتین کوبلر نماینده ویژه ملل متحد و آقای دانیل فراید نماینده ویژه وزارت امور خارجه آمریکا در امور اشرف در پروسه های قبلی اشاره کوتاهی بکنم. آقای مارتین کوبلر نماینده ویژه سازمان ملل در عراق روز چهارشنبه ۲۱ مارس ۲۰۱۲ ضمن شرکت در جلسه‌ای در مقر پارلمان اروپا در بروکسل گزارشی را در مورد کمپ ترانزیت موقت به نمایندگان عضو کمیسیون خارجی این پارلمان داد. که رئیس جلسه در مقابل اظهارات آقای مارتین کوبلر گفت: "… با این حساب وضع لیبرتی خیلی بهتر از کمپ های پناهندگی در اروپاست… ". در ادامه همین جلسه نیز آقای دانیل فرید نماینده ویژه آمریکا در امور اشرف اظهار داشت اطلاعاتی که در مورد کمپ اشرف و لیبرتی در اختیار وی می‌باشد با اظهارات آقای کوبلر مطابقت دارد. وی گفت: "وضعیت کمپ لیبرتی آنقدر که سازمان مجاهدین ادعا می‌کند وخیم نیست و به جای بحث بیخودی راجع به وضعیت داخل لیبرتی باید ببینیم کمیساریای پناهندگان سازمان ملل چکارمی کند". در تاریخ دهم اردیبهشت نیز آقای دانیل فراید نماینده ویژه وزارت امور خارجه آمریکا در پاسخ نامه نگاریهای خسته کننده مجاهدین پیش از انتقال گروه پنجم مجددا همان موضع قبلی را اتخاذ کرده و به آنها گفته بود: "… (ما) بدنبال یک راه حل صلح آمیز و بادوام در خارج از عراق هستیم و امیدواریم همکاری شما در انتقال گروههای بعدی هم ادامه یابد… " اکنون نیز بنظر میرسد وضعیت فعلی چشم انداز روشنی از آنچه که خواست رهبران مجاهدین در کمپ ترانزیت موقت است بدست رهبران مجاهدین نمی‌دهد و آنها بخوبی میدانند که باید دیر یا زود به مفاد توافقنامه 25 دسامبر 2011 که بین دولت عراق و یونامی امضا گردید تن بدهند. بنابراین آنچه که در مقطع فعلی و بعنوان یک هدف مرحله ای پیش برده میشود و مجاهدین نیز تمامی تلاش های خود را در راستای تحقق آن بکار گرفته اند این است که کمپ ترانزیت موقت از سوی سازمان ملل متحد بعنوان یک کمپ پناهندگی به رسمیت شناخته شود. در همین رابطه – در تاریخ دهم اردیبهشت سیمای آزادی – برنامه تلویزیونی مجاهدین تحت عنوان "سند ترتیبات افزوده – مفاد سند توافق شده بین دولت عراق و آقای مارتین کوبلر " به ده روز نامه نگاری بین مجاهدین و سازمان و ملل متحد و نماینده آمریکا در امور اشرف اشاره کرد که پایان این نامه نگاریها با پاراگراف زیر خاتمه یافت: "… از سوی دیگر حقوقدانان و وکلای اشرف… از دبیرکل و کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد و یونامی خواسته اند به وضعیت نامعین حقوقی لیبرتی که تحت عنوان "محل موقت ترانزیت"… خاتمه بدهند و طبق قوانین و کنوانسیونهای بین المللی و حقوق پناهندگی، هم چنان که در 6دسامبر ۲۰۱۱ در شورای امنیت از سوی نماینده ویژه دبیرکل اعلام شد، عاری از هرگونه ابهام و دوگانگی و تناقض، لیبرتی را کمپ پناهندگی و تحت قوانین شناخته شده مربوط به پناهندگان سیاسی اعلام کنند ".
سازمان مجاهدین همچنین در انتهای اطلاعیه خود بتاریخ 12 اردیبهشت ماه که بر علیه صلیب سرخ جهانی انتشار یافت، نوشت: "… اکنون سوال اصلی جامعه ایرانیان و خانواده هایی که بیش از یک سال است در نزدیکی مقر مرکزی صلیب در ژنو تحصن کرده اند، این است که چرا صلیب درباره استاتو و حقوق عزیزانشان و همچنین درباره تعریف و موقعیت حقوقی کمپی که "محل ترانزیت موقت" نامیده شده، سکوت پیشه کرده است و حرفی نمی‌زند؟ و نهایتا اینکه سیمای آزادی – برنامه تلویزیونی مجاهدین در اخبار ساعت 2030 روز 13/02/91 خود اعلام کرد: " وکلای مدافعان وکلای اشرف و لیبرتی از جمله پروفسو ر "گای گودوینگیل" متخصص حقوق پناهندگی و حقوق بین الملل و استاد دانشگاه آکسفورد و دانشگاه گینس طی نامه ای از سوی دارالوکاله میشگان دوریا در لندن خطاب به "آنتونیا بوته رز" کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد نوشتند:… مهم است که دو اقدام زیر توسط کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد بطور فوری انجام شود. اول: تامین حفاظت بین المللی برای پناهجویان در حالیکه آنان در کمپ لیبرتی هستند دوم: تسریح پروسه باز تائید موقعیت پناهندگی و استقرار آنها در کشورهای ثالث. حفاظت بین المللی تنها میتواند با اعلام رسمی کمپ لیبرتی بعنوان یک کمپ پناهندگی از سوی کمیساریای عالی پناهندگان محقق شود. لازم بتوضیح است که طبق مفاد توافقنامه دولت عراق با یونامی که در 25 دسامبر سال 2011 صورت گرفت لیبرتی بعنوان "کمپ ترانزیت موقت" (TTL)، بعنوان محلی برای اسکان موقت در نظر گرفته شده است. ولی هدف رجوی تبدیل کمپ ترانزیت موقت به یک محل پناهندگی رسمی و تحت پرچم سازمان ملل متحد است. مجاهدین برای ادامه حیات تشکیلاتی شان به محیطی ایزوله نیاز دارند که بتوانند حصارهای تشکیلاتی را تا رسیدن به کشورهای ثالث حفظ کنند به همین دلیل هم که کمپ ترانزیت موقت با شرایط فعلی مسئله مجاهدین را حل نمی کند مگر اینکه پرچم ملل متحد بر بام آن کوبیده شود. هدف اصلی رهبران مجاهدین از درخواست "تامین اطمینانهای حداقل" که اخیرا به "تامین حداقل نیازمندیهای انسانی" تغییر نام داده است و مالکیت دارائی هایی منقول و غیر منقول در قرارگاه اشرف که هر روز در ابعاد تازه تری مطرح میشود تنها با هدف هرچه پیچیده کردن مسئله اخراج مجاهدین از خاک عراق و طولانی تر شدن روند انتقال همچنین مستاصل کردن دولت عراق و ملل متحد صورت میگیرد تا بتوانند به هدف غایی خود یعنی تبدیل کمپ ترانزیت موقت بعنوان یک کمپ دائم پناهندگی و تحت پرچم سازمان ملل متحد برسند. هدف رهبران مجاهدین این است که این مکان موقت را به یک کمپ دائم مبدل کرده تا بتوانند در کنار کم رنگ کردن نقش دولت و ارتش عراق پای سازمان ملل را به این ماجرا وارد نماید که در آنصورت قادر خواهند بود کمپ جدید را زیر پرچم سازمان ملل متحد به اشرف دیگری تبدیل نمایند. در طرح یونامی و دولت عراق به صراحت قید گردیده که لیبرتی یک مکان ترانزیت (TTL) محسوب می گردد و این دقیقا بدین معناست که این محل کمپ متقاضیان پناهندگی نیست و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل آنرا بعنوان کمپ به رسمیت نمی شناسد. ضمن اینکه در این طرح تسریح شده است که نگاهداری و حفاظت از این مکان ترانزیت بعهده دولت عراق و تحت نظرکمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد خواهد بود. بنابراین درخواست مجاهدین خارج از چارچوب توافقنامه 25 دسامبر 2011 بوده و دولت عراق تحت هیچ شرایطی حاضر نخواهد بود به آن تن دهد. رهبران مجاهدین بخوبی میدانند پذیرش ساکنان کمپ ترانزیت موقت در کشورهای ثالث موضوع خلق الساعه ای نیست و پروسه طولانی در پیش است که آنها به کشورهای ثالث منتقل شوند پس تنها راه کار برای در بند نگه داشتن اعضا و برملا نشدن مناسبات فرقه ای تشکیلات مجاهدین همانا خزیدن زیر پرچم ملل متحد و بی خاصیت کردن نقش دولت عراق در حفظ حاکمیت خود بر کمپ موقت است و در شرایط فعلی این تنها گزینه مطلوب برای مجاهدین است. در چنین شرایطی است که بخوبی میتوان وقت کشی در انتقال ساکنان قرارگاه اشرف به کمپ، طرح درخواست های 6 ماده ای و تلاش برای تهیه مقدمات ساخت و ساز در لیبرتی را بخوبی فهم کرد. بنابراین نباید گذاشت مجاهدین با لابیگری و بکارگیری ترفند های سیاسی، طرح 25 دسامبر را بعنوان طرحی قابل قبول و بنیادین که هم از سوی دولت عراق و هم سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شده است توسط رهبران مجاهدین زیر علامت سوال برده شده و کم رنگ شود. نتیجه اینکه: 1 – ریزش نیرو از تشکیلات مجاهدین با وضعیت و ساختار فعلی کمپ ترانزیت موقت یک امر بدیهی و غیر قابل بازگشت است. به همین دلیل تمام تلاش رهبران مجاهدین هم این است که نگذارند در پروسه "کمپ ترانزیت موقت" کسی از مجاهدین جدا شود و تمامی سخت گیریهای فعلی درکمپ هم ناشی از همین امر است. گفتنی است فحاشی های مجاهدین علیه مسئولین سازمان صلیب سرخ جهانی در اطلاعیه مورخه 12 اردیبهشت شورای ملی مقاومت مجاهدین نیز ناشی از همین وضعیت موجود و شرایط سختی که دامنگیر رهبران مجاهدین شده است میباشد. فرهنگ فحاشی و ترور شخصیت تنها به جداشدگان و مخالفین خط و مشی مجاهدین در طیف نیروهای اپوزیسیون ایران ختم نمی شود و بعنوان یک خصیصه ذاتی و فرقه ای امری فراگیر است. و اگر تا دیروز لبه تیز تهمت ها و فحاشی های چاله میدانی رهبران مجاهدین دامنگیر آقای مارتین کوبلر نمانیده ویژه دبیر کل ملل متحد شده بود حال امروز هم مجاهدین پاچه مسئولین صلیب سرخ جهانی را گرفته اند تا ضمن معرفی آنها بعنوان عوامل و مزدوران رژیم جمهوری اسلامی از وظایف قانونی شان بازدارند. فرهنگ منحصربفردی که تنها و تنها خاص تشکیلات فرقه ای مجاهدین و نشات گرفته از ایدئولوژی حاکم بر رهبری مجاهدین است. هیچ نمونه مشابه آن یافت نمی شود. 2 – مجاهدین تلاش میکنند همچنانکه از متن درخواست هایشان نیز بر می آید با اعلام کمپ ترانزیت موقت بعنوان یک کمپ پناهندگی، این محل از کنترل دولت عراق خارج و تحت نظارت نیروهای ملل متحد قرار گیرد که تحقق این امر خواست عمیق مجاهدین است و باعث میشود یک قدم جدی در حفظ و حصارهای تشکیلاتی و تحت پرچم ملل متحد برداشته شود. سیدحجت سیداسماعیلی، عضو پیشین شورای مرکزی و ستاد اطلاعات مجاهدین