نامه ای از پدری رنج کشیده از فراق فرزندش

به خدمت فرزند عزیزم حسن رهنما
با سلام:
امیدوارم سالم وتندرست باشید، و در زیرسایه خداوند منان همیشه از صحت وسلامت کامل برخوردار باشید.

حسن عزیزم
ازآخرین باری که دیدار حضوری درکمپ اشرف در سال 1383 باهم داشتیم، 11 سال میگذرد. درطی این 11 سال سه بار درطی سالهای 88،89،90، بهمراه مادرت برای دیدن تو درمقابل کمپ اشرف حضور یافتیم ولی متاسفانه موفق به دیدار نشدیم وازآن تاریخ یادشده تابحال خبری یا تماسی با تو نداشته ونداریم.
فرزند دلبندم
باطلاع میرسانم که سه برادرانت موسی،حسین وعیسی و4 خواهرت همگی با تشکیل زندگی برای خودشان داری شغل می باشند تنها نگرانی من ومادرت ازآینده تو می باشد.
حسن جان همه فامیل از تو وقتی می پرسند من با چشمان اشک باری جواب میدهم انشااله بزودی،ودر آینده نزدیک دیدار خواهید کرد.
حسن جان من در این سن وسال پیری وهرروز با چشمان اشک بارمنتظرم وهر موقع یکی از دوستانت به ایران می آید من سراغ تو را از او میگیرم وجویای حال توهستم آن شخص در هر کجای ایران هم باشد من به سراغ آن می روم واگر اینطور ادامه پیدا کند من به سراغ دولت عراق یا آمریکا وسازمان ملل خواهم رفت چون پدرم واحساس پدری دارم تا ازفرزندم اطلاع پیدا کنم.
حسن جان شنیدم جدیداً از کنار شما به آلبانی رفتند امیدوارم تو هم روزی به آلبانی بروی ومن بتوانم در آنجا برای ملاقات بیایم وحق پدری را انجام بدهم ویا حداقل با یک تماس یا نامه ما را از نگرانی در آوری.
من هرروز دعای سلامتی برای تو می کنم که روزی تو هم مثل برادرانت زندگی تشکیل بدهی ومن هم آن روز را از نزدیک ببینم. این بهترین آرزوی هر پدر ومادر است.