بعد از شکست در عملیات مرصاد (فروغ جاویدان) و در گل فرورفتن استراتژی «جنگ آزادیبخش» که رجوی خود را مبتکر آن می خواند و بی آینده شدن فرقه ، رجوی برای فرار از قبول شکست های سلسله وار در همه جبهه ها اعم از نظامی ، سیاسی ، استراتژی و … و برای آن که تشکیلات فرقه را به هر قیمت حفظ نماید و به این ترتیب برگی برای گرفتن امتیاز از صدام در اختیار داشته باشد ، با وقاحت اعضاء را مقصر شکست عملیات معرفی و راه حل را در طلاق اعضاء دانست و ترفند انقلاب طلاق را بار دیگر راه انداخت (پیش از این یکبار در سال 63 و پس از شکست استراتژی جنگ چریک شهری ، رجوی برای فرار از پاسخگویی این ترفند را بکار گرفته بود اما در ابعادی کوچک تر) و در نهایت گفت که «خانواده کانون فساد است»!!! وحشت رجوی از خانواده برای من و شاید برای بسیاری دیگر در آن زمان خیلی واضح نبود اما گذشت زمان این موضوع را باز کرد و مشخص شد که رجوی چرا تا این حد از خانواده می هراسد .
بعد از سقوط صدام وقتی پای خانواده ها پس از سال ها به قرارگاه اشرف باز شد ، شکافی درون تشکیلات شکل گرفت و ریزش نیروها با روندی بلاانقطاع آغاز گردید که تا امروز هم ادامه دارد . در آن مقطع ما بهتر متوجه شدیم که چرا رجوی تا این حد از خانواده ها می ترسید .
سال ها بعد وقتی خانواده ها خود را به پشت درب های اشرف رساندند ، چهره ضد انسانی رجوی ها بهتر از پیش عیان شد . در اهمیت این اقدم همین بس که مریم قجر حضور خانواده ها در برابر قرارگاه جهنمی اشرف را معادل «خوردن موشک به مقر فرقه» توصیف کرد.
این موشک باران عاطفی که راه هرگونه فریبکاری را بر رجوی ها بسته بود ، سرانجام رجوی ها را وادار نمود تا اخراج از عراق را بپذیرند و به این ترتیب خانواده ها مانع از کشته شدن و قربانی شدن اعضای بیشتر شدند و باز برای ما بهتر مشخص شد که وحشت رجوی ها از خانواده ها برای چه بوده است .
در این ایام هم دو اتفاق در ارتباط با خانواده ها و فرقه رجوی به وقوع پیوست . در یکی از آنها هزاران تن از خانواده ها با تهیه طوماری خواستار ملاقات با فرزندان خود شدند . این موضوع آن چنان برای رجوی ها هراس انگیز بود که بلافاصله وحشت خود را از احتمال رفتن خانواده ها به آلبانی و ملاقات با اعضای گرفتار را با موضع گیری های بی وقفه و به میدان آوردن تمام توان تبلیغی خود بروز دادند .
در ادامه اقدامات ضد خانواده از سوی رجوی ها، آنها یکی از بالاترین مسئولین فرقه به نام محمد سید المحدثین را به تلویزیون خود فرستادند تا با آسمان به ریسمان بافتن، به هر شکل شده خانواده های اعضای خود را ماموران اطلاعات و سپاه قدس ایران معرفی نماید شاید که با این کار تاثیرات عاطفی را روی اعضای فرقه کم کند همان تاثیری که مریم قجر آن را معادل موشک خوردن نامید و البته جرات نداشت عظمت واقعی آن و تاثیر شگرف آن بر روی اعضای فرقه را بیان کند . شاید توصیف زیباتر این باشد که خانواده ها با سلاح عاطفه خود ویرانگر لانه عنکبوتی رجوی ها موسوم به تشکیلات فرقه ای خواهند بود .
اما رجوی ها باید بدانند خانواده ها محکم تر از آن هستند که با این ترفندهای تکراری بتوان آنها را از خواسته به حق شان منصرف نمود .
این جریان باز هم برای ما بهتر مشخص شد که رجوی چرا از خانواده ها تا این حد وحشت دارد .
اتفاق دوم این بود که آقای امیر یغمایی که فرزند دو تن از اعضای قدیمی فرقه می باشد و خودش مدتی در فرقه رجوی بود و از آن جدا شد ، بعد از تولد فرزندش از فرقه رجوی درخواست کرد تا با مادرش (که در فرقه رجوی است) و مادربزرگ فرزندش می باشد ملاقات داشته و نوه اش را به او نشان بدهد .
این درخواست نیز آن چنان رجوی ها را به وحشت انداخت که بلافاصله علیه آقای یغمایی و پدرش به لجن پراکنی پرداختند و در یک اقدام ضد انسانی و منزجر کننده مادر آقای امیر یغمایی را به تلویزیون خودشان آوردند تا با تکرار کلماتی که از قبل برایش مشخص کردند به مقابله با بمب عاطفه برود اما در مقابل جز روسیاهی برای رجوی ها نماند چون در این نمایش بهتر مشخص شد که رجوی ها تا چه حد سنگ دل هستند .
و البته ما باز هم بیشتر متوجه شدیم که رجوی چرا از خانواده ها وحشت دارد .
در یک کلام خانواده باطل السحر رجوی ها است چرا که از هر منظر که نگاه کنیم اعم از انسانی ، حقوق بشری ، دینی و … رجوی ها بازنده مطلق هستند و هیچ راهی ندارند تا درباره آتشفشان عاطفه خانواده ها نقاب های فریبنده خود را کنار زده و با اقداماتی گاهاً غیر قابل تصور و 180 درجه برخلاف ادعاهای دروغین شان ، به صورت علنی علیه انسانیت ، حقوق بشر ، رهنمودهای دینی و پیامبر و ائمه ، و عرف تمام دنیا موضع گیری نمایند . این یعنی بازی دو سر باخت برای رجوی ها و به همین دلیل بود که رجوی ها از خانواده وحشت داشته و دارند . خانواده هایی که با تلاش بی وقفه شور و عاطفه بر اعضای فرقه می بارند و بی شک دیر یا زود فرزندان شان را از چنگ رجوی ها نجات خواهند داد .
صالحی