متنی که در زیر می خوانید متن ثابتی است که هر وقت فردی خروجش از فرقه رجوی قطعی گردید باید با دست خط خودش بنویسد و پای آن را امضاء کند و اثر انگشت بزند.
«از سازمان مجاهدین درخواست کمک مالی به مدت شش ماه را دارم و می دانم که این کمک از خون شهداست و همچنین هزینه سرنگونی است. من حق هیچگونه طلبکاری از سازمان ندارم».
«اگر ارتباطات مشکوک … در آلبانی از من دیده شد و یا حتی اگر گزارش هم بشود این کمک هزینه قطع خواهد شد.»
شاید شما بگویید که خب وقتی کسی بیرون می رود دیگر چکاری است که از او تعهد بگیرند، طرف وقتی بیرون رفته است دیگر هیچ قید و بندی با آنها نداشته و هر چه بوده را قیچی کرده است. اتفاقا نکته همین جاست. از نظر رجوی و سران تبهکارش هر کس که قصد خروج دارد را نباید به حال خودش رها کرد. در دیدگاه فرقه رجوی هر کسی که بیرون از تشکیلات می رود تا زمانی می تواند از مزایا بهره مند گردد که با کس دیگری ارتباط نداشته باشد، از جمله کسانی که در قوانین رجوی مرتد محسوب شده و باید آنان را محاکمه کرد.
مثلا با جداشدگانی که ارتباطشان را از سازمان قطع کرده اند، این افراد علی رغم این که بیرون هستند هیچ ارتباطی با تشکیلات ندارند و مسائل مالی خود را طور دیگری تامین می کنند.
افرادی که از فرقه هزینه نمی گیرند از نظر بنده بسیار قابل احترام هستند و یک حرف حسابی هم در حرف هایشان است و آن این که اگر به گدایی هم بیفتند دیگر به هیچ قیمتی حاضر نیستند که از فرقه رجوی دیناری بگیرند.
فرقه در واقع قصد دارد با یک مرز بندی که ایجاد می کند، اگر کسی از این خطوط قرمز عبور کند او را زیر پا له کند.
البته که این تعهدنامه ساخته رجوی اجباری بوده و دل بخواهی نیست، هیچ کس بدون نوشتن این تعهد نامه و امضاء و اثر انگشت نمی تواند از زندان رجوی خارج گردد. این یک سندی است که بعدها شاید به درد رجوی بخورد.
فرقه رجوی بر اساس قوانین بین الملل باید برای هر کسی که از مناسبات خارج می گردد هزینه های امرار معاش بپردازد. فرقه رجوی موظف است که این مسئله را حل کند ولی برای اینکه بتواند در مقابل برخی ها مثل کمیساریا، نمایندگان وزارت کشور آلبانی و یا نمایندگانی از اتحادیه اروپا که اعتراض دارند چرا هزینه های فلان فرد و یا افراد را قطع کرده اید، سخنی داشته باشد، می گویدکه طبق همین تعهدی که خودش داده دیگر هیچ مزایایی شامل حال طرف قرار نمی گیرد زیرا او مرز سرخ را رد کرده است.
حالا مرز سرخ را چه کسی و یا کسانی تعیین می کنند پاسخ این که خودشان؛ نه قوانین بین الملل و کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان. مثلا می گویند ما به این فرد گفته بودیم که با کسانی که علیه ما حرف می زنند ارتباط نداشته باش، ولی این فرد رفته و ارتباط برقرار کرده و ناچار ما هزینه های او را قطع کردیم. تقریبا برای هر دادگاه این سندسازی ها را انجام می دهند که بتوانند در دادگاه های محتمل حرفی برای گفتن داشته باشند، نوعی آینده نگری از نوع رجوی! به این بهانه گیری ها خوب نگاه کنید، بسیار سخیف و احمقانه هستند. خب، کسی که بیرون زندگی می کند دیگر تحت امر تشکیلات نیست و هر کاری دوست داشته باشد به خودش مربوط است ولی رجوی و سران بزهکارش مدام دنبال بهانه جویی هستند تا مستمری قانونی جداشدگان را قطع کنند.
آنها به شرطی مستمری می دهند که افراد جدا شده را در سیطره و اختیار خود قرار دهند تا بتوانند از آنان همانند یک تشکیلات بیرونی بهره برداری کرده و مسائل خود را حل کنند. به عبارت روشن تر هزینه شامل کسی و یا کسانی می گردد که برای رجوی در دنیای بیرون فعالیت کرده و اخبار جمع آوری نماید. نَفس همین کار نقض حقوق بشر و استثمار و بهره کشی است.
بخشعلی علیزاده