چرا نمایشگاه خانواده قربانیان ترور ایران در سوئد، مجاهدین را وحشت‌زده کرده است؟

نمایشگاه اسناد جنایات گروه تروریستی مجاهدین از روز پنجشنبه 19 خرداد توسط بنیاد هابیلیان (خانواده قربانیان ترور کشور) در استکهلم سوئد برگزار شد. این نمایشگاه که حاوی اسناد و تصاویری از جنایت های گروه تروریستی مجاهدین علیه مردم ایران است پس از آن برگزار شد که در جریان محاکمه سیاسی و نمایشی آقای حمید نوری یکی از شهروندان ایرانی در دادگاهی در استکهلم، دستگاه قضایی سوئد در اقدامی غیرمتعارف، اعضای گروه تروریستی مجاهدین را در جایگاه شاکیان و شاهدان پرونده پذیرفت و تریبون خود را برای بیش از 90 جلسه در اختیار این فرقه بدنام قرار داد!

اقدام سیاسی دستگاه قضایی سوئد که در حقیقت رفتاری ناعادلانه علیه بازماندگان و قربانیان تروریسم است منجر به این گردید که این خانواده ها نمایشگاهی از اسناد جنایات گروه مجاهدین را با کسب مجوزهای قانونی لازم در استکهلم برگزار کنند؛ موضوعی که با واکنش هیستریک مجاهدین مواجه گردید و از ساعات منتهی به آغاز نمایشگاه، در فراخوان هایی دیوانه وار و وحشت زده، خواستار لغو برگزاری آن توسط مقامات سوئدی شدند. اما از آنجا که به دلیل صدور مجوز، امکان لغو آن نبود، مجاهدین تلاش کردند تا از طریق اعضای خود به شکلی مانع از برگزاری آن شوند.

حمله به برگزار کنندگان نمایشگاه و شعار علیه آنان، پاره کردن تعدادی از بنرها و تخریب آنها، حمله با سلاح سرد به مسؤول نمایشگاه و ضرب و شتم خبرنگار و فیلمبردار شبکه ماهواره ای پرس تی وی که منجر به بازداشت تعدادی از اعضای این گروه شد و پوشش مستمر تلویزیونی آنها در تخریب و فضا سازی علیه نمایشگاه، همگی بخشی از اقدامات دیوانه وار مجاهدین است که نشان می دهد برگزاری این نمایشگاه برای آنها بسیار غیرقابل پیش بینی و تحمل ناپذیر بوده است.

اما به راستی چرا این نمایشگاه ساده که در یک فضای بسیار کوچک و با مجوز قانونی برگزار گردید این چنین خشم و وحشت مجاهدین را برانگیخت؟

مجاهدین علی رغم اینکه سال ها در فهرست های تروریستی ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا، کانادا و بریتانیا بوده اند اما برای چند دهه در اروپا و آمریکا بدون محدودیت فعالیت داشته و همچنان هم دارند. به اذعان گزارش های بین المللی آنها با هزینه های بسیار گزاف، توانستند با بخشی از سیاستمداران اروپایی و آمریکایی ارتباط برقرار کنند و با پرداخت پول آنها را به سمت حمایت از خود متمایل کنند و علی رغم وجود اسناد فراوان بین المللی از جنایات آنها در حق مردم ایران، با فریبکاری، اقدام به مظلوم نمایی کنند.

آخرین نمونه این رفتارهای فریبکارانه را میتوان در ماجرای دادگاه محاکمه آقای حمید نوری شهروند ایرانی دید که دستگاه قضایی سوئدی در اقدامی پرسش برانگیز، اعضای این گروه تروریستی را به عنوان شاکی و شاهد در دادگاه مورد استفاده قرار داد و قربانیانی را که توسط این گروه و این افراد در ایران ترور شده اند، نادیده گرفت.

در چنین فضایی راه اندازی یک نمایشگاه در اروپا که برای سال ها حیاط خلوت این گروه تروریست بوده است، برای آنها بسیار غافلگیر کننده بود. مجاهدین انتظار نداشتند که روایت گری فریبکارانه آنان که مورد اذعان ده ها عضو جداشده از آن قرار گرفته، به ناگاه توسط بازماندگان ترور ایران در این حیاط خلوت به چالش کشیده شود. بنابراین با فراخوان به اعضا خواستار ممانعت از برگزاری و ادامه فعالیت آن با روش های خشونت آمیز شدند و در نهایت نمایشگاهی که براساس مجوزهای صادر شده قرار بود دو روزه برگزار شود با کارشکنی غیرقانونی دولت و پلیس سوئد، اجازه برگزاری در روز دوم را نیافت!

تردید نیست که افزون بر اصل برگزاری نمایشگاه، محتوای پوسترها و بنرهای نصب شده نیز باعث نگرانی مجاهدین از افشای حقایق علیه آنان شد.

بخشی از تابلوها که برای نخستین بار منتشر شدند شامل تصاویری از میلیشیای مجاهدین در دهه 60 و ارائه آمار از عملیات های تروریستی آنان از سال 1981 تا 2003 علیه شهروندان ایرانی است که شامل بیش از 2000 عملیات بوده است. تصویر پیکر قربانیان بمب گذاری های مجاهدین در تهران و تصویر یکی از 40 اتوبوسی که به همراه مسافران آنها توسط مجاهدین در میانه سال های 1360 تا 1367 به آتش کشیده شدند، سلاح ها و تجهیزات رادیویی کشف شده از خانه های تیمی آنها در دهه 60، بخشی از این تابلوهای نمایشگاه را شامل می شدند.

تصاویر زنان عضو گروه که در اردوگاه اهدایی صدام حسین دیکتاتور سابق عراق به آنها در حال رژه با سلاح هستند، سند حکم دادگاه کلمبیا در ایالات متحده که در سال 2010 پیرامون زنان انتحاری عضو مجاهدین (سازمان مجاهدین خلق) در عراق منتشر شده بود، تصویر دستگیری تعدادی از اعضا و رهبران ارشد این گروه توسط پلیس ضد تروریسم فرانسه در سال 2003، تصویر مریم رجوی فرمانده نظامی وقت مجاهدین در سال 1986 با یونیفورم نظامی و سوار بر تانک، تصاویر و مشخصات 10 نفر از اعضای انتحاری گروه که توسط نشریه رسمی این گروه تروریستی منتشر شده بود، تصاویر استقبال صدام دیکتاتور عراق از رهبر این گروه در بغداد، تصاویر اجساد شهروندانی که توسط مجاهدین در بیمارستان اسلام اباد غرب در سال 1367 زنده سوزانده شدند نیز تعدادی از تابلوهایی بود که انتشار آنها موجب نگرانی مجاهدین از توجه افکار عمومی سوئد به پیشنیه آنها شده بود.

ارائه آماری از پزشکان و امدادگران، کارگران و معلمان و همچنین کودکان کشته شده توسط مجاهدین در ایران، بخشی از اسناد و اطلاعات به نمایش گذاشته شده توسط این نمایشگاه بوده است تا پیشنیه واقعی این گروه تروریستی را به ویژه در دهه 60 نشان دهد.

کشته شدن 387 کودک زیر 18 سال توسط مجاهدین از آن دست اقدامات مشمئز کننده و ضد انسانی است که همه افکار عمومی جهان باید مجاهدین را به خاطر ارتکاب آن مورد بازخواست و محاکمه قرار دهند.

هزاران سند از این اقدامات تروریستی و جنایی موجود است که بخش قابل توجهی از آنها در نشریات رسمی این گروه در دهه 60 منتشر شده است. لیکن آنچه در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شد تنها نمونه هایی مختصر از هزاران عملیات تروریستی است که مجاهدین در سرتاسر ایران اجرا کردند.

رخدادهای تاریخی را نمی توان از حافظه مکتوب و شفاهی ملت ها حذف کرد. اقدامات و عملیات های تروریستی مجاهدین نیز در تاریخ و حافظه مردم ایران ثبت شده است. کما اینکه مجاهدینی که در آن سال ها و به زعم خود با افتخار، مسؤولیت همه عملیات های تروریستی شان را می پذیرفتند و آنها را در رسانه های خود منتشر می کردند تا از حامیان و پشتیبانان خود به ویژه صدام، مورد تشویق و پشتیبانی قرار بگیرند، گمان نمی کردند که روزی آن اسناد، آنها را به چالش بکشاند و فریبکاری آنها را افشا کند.

از این رو برگزاری چنین نمایشگاهی، موجب هراس این فرقه شده است و استمرار نمایشگاه‌هایی از این دست در سایر شهرهای اروپا می تواند به افشای ماهیت و خوی واقعی مجاهدین کمک شایانی کند. حمله آنها به برگزار کنندگان و پاره کردن تصاویر و اسناد و تلاش برای لغو چنین نمایشگاه هایی نیز اقداماتی از سر استیصال است. اکنون وقت آن شده است که آنها برای جنایات خود مورد بازخواست قرار بگیرند.

فریب کاری سودی برای آنها ندارد. تاریخ و اسناد تاریخی گواهی بر همه چیز است.

سیدرضا قزوینی غرابی