یک منبع آگاه در آلبانی در خصوص مقاله مایکل روبین با عنوان “چرا حامیان مجاهدین خلق نمی‌توانند مجوز امنیتی بگیرند؟” اینطور گزارش داده است:
من مطمئن هستم که افرادی در دولت آلبانی (از جمله پلیس و سرویس امنیتی) این مقاله مایکل روبین را مطالعه کرده اند. اما سخنان نخست وزیر راما در مقاله هیگینز در نیویورک تایمز شاهدی بر ریاکاری کابینه وی در مورد مجاهدین خلق در آلبانی است.
نخست وزیر می گوید که “ما هرگز سازمان مجاهدین خلق را از آلبانی اخراج نخواهیم کرد، اما همچنین اجازه نخواهیم داد که به فعالیت های سیاسی در آلبانی بپردازد.”
این ریاکاری محض است چرا که مجاهدین خلق به طور مداوم میزبان مقامات خارجی در آلبانی هستند که خواهان تغییر رژیم در ایران می باشند، همانطور که دو نماینده بریتانیایی حامی انقلاب در ایران به رهبری رجوی اخیرا در مقر آنها بودند.
سازمان مجاهدین خلق از استخدام افراد و پرداخت پول هنگفت در ایران برای انجام اعمال خشونت آمیز مختلف از جمله آتش زدن پرتره های آیت الله خامنه ای و ژنرال سلیمانی و نمایش پرتره های رجوی دست برنداشته است. شبکه های تبلیغی این گروه تشویق به چاقو زدن به پرسنل بسیج یا پاسداران، تهیه و استفاده از کوکتل مولوتف دست ساز و مواد منفجره دست ساز می نمایند.
سازمان مجاهدین خلق همچنین از خاک آلبانی برای راه اندازی جنگ سایبری علیه ایران استفاده می کند. من بیشتر از این توضیح نمی دهم که چگونه گاهی اوقات از خاک کشورم برای ارائه خدمات “تعیین کننده” به “تیم های خارجی” در خاک ایران که در حملات هواپیماهای بدون سرنشین به تأسیسات نظامی یا کشتن اهداف با ارزش بالا (ارائه خانه های امن، دانش و اطلاعات محلی، استخدام افراد و تهیه اتومبیل و غیره) استفاده می شود.
اما من شدیداً معتقدم که این مقاله از جانب مایکل روبین نشان دهنده یک نقطه عطف در سیاست آمریکا و در نتیجه در سیاست آلبانی، در نقطه مقابل سیاست های جاری سعودی و اسرائیل خواهد بود.