نشست تشکل زنان انجمن نجات آلبانی در شروع سال نو میلادی

اعضای تشکل زنان انجمن نجات آلبانی به مناسبت فرا رسیدن سال نو میلادی در نشستی مشترک با ثریا عبدالهی ، درباره درد و رنج مادران اعضای گرفتار در تشکیلات رجوی و درخواست خانواده ها گفتگو کردند.

اریسا ادریزی مدیر انجمن نجات آلبانی در این نشست ابراز امیدواری کرد تا در سال جدید شاهد آزادی امیر اصلان و همه اسرای فرقه رجوی باشیم: امیدواریم همه اعضای این سازمان بتوانند به آزادی واقعی برسند و در دنیای آزاد زندگی کنند. انجمن نجات در خدمت آنهاست و هر کمکی از دستمان بر بیاید انجام می دهیم تا هر چه زودتر به نتیجه برسیم و خانواده ها به عزیزان شان برسند و ارتباطات برقرار گردد و درب های سازمان باز شوند.

اریسا ادریزی با ذکر این نکته که سازمان مجاهدین خلق برخلاف ادعاهایش یک سازمان حقوق بشری نیست بلکه یک سازمان دروغگو است، گواه این مدعا را تجربیات ثریا عبدالهی به عنوان مادری دردمند ذکر کرد که چهار سال در پشت درب های این فرقه گذرانده است و با انوع تهدید و تهمت و سنگ پراکنی ها از سمت سازمان برخورد داشته است.

ثریا عبدالهی که از ایران به صورت برخط به نمایندگی از خانواده های دردمند افراد گرفتار در تشکیلات رجوی در این نشست شرکت کرده بود، ابراز امیدواری کرد تا به یاری خدا امسال آخرین سال دوری خانواده های انجمن نجات از عزیزان خود باشد:

من به نمایندگی از صدها خانواده که فرزندانشان توسط فرقه رجوی به گروگان گرفته شده با شما صحبت می کنم.

واقعیت دردناک این است که چند دهه است فرزندان ما در کمپ های فرقه اسیر شده اند. سازمانی که مدعی مبارزه برای آزادی و برابریست اما اجازه ارتباط با پدر و مادر و بستگان و جهان خارج را نمی دهد. ما خانواده ها سالهاست به امید رهایی عزیزان مان تلاش می کنیم و در این مسیر سختی های زیادی را متحمل شده ایم. سازمان هیچ پاسخی به ما نداده است. رهبر فرقه از ترسش دو سال است که فراری و پنهان شده است. ما خانواده ها و اعضای تشکل مادران از تمامی خانواده ها و دولت و ملت آلبانی خواهش مندیم به درد ما رسیدگی کنند و فرزندان ما را از دست این شیطان بزرگ نجات بدهند.

ثریا عبدالهی با ذکر این که بانوان انجمن نجات آلبانی و به خصوص اریسا ادریزی تا حدی با درد مادران دردمند اسرای رجوی آشنا شده اند می گوید:  فکر می کنید ما مادران چه می خواهیم جز یک ملاقات ساده با فرزندانمان . من مادرم. مثل همه شما که مادرید . من 23 سال است فرزندم را ندیده ام.

ثریا عبدالهی همچنین از زحمات اعضای انجمن نجات آلبانی قدردانی کرد که صدای مظلومیت خانواده ها و استقامت و صبوری شان را به گوش جهانیان می رسانند: درد ما خیلی بزرگ و عظیم است. اگر بچه های ما مجرم هم باشند سالی یک بار ملاقات حق آنها بود. مگر می شود مادری 43 سال از فرزندش بیخبر باشد و هر روز منتظرش باشد.

بانوان شرکت کننده در نشست ضمن ابراز همدردی با خانم عبدالهی و مادران رنج دیده و چشم انتظار افراد محصور در کمپ اشرف3، بر استمرار تلاش هایشان در جهت تحقق خواسته های به حق خانواده ها تأکید کردند.