تظاهرات شنبه 26 ژوئن برابر با 5 تیرماه سازمان مجاهدین خلق که از ماه ها پیش تبدیل به تیتر اول و غالب تمامی رسانه های مجازی و تلویزیون مجاهدین شده بود، بالاخره برگزار گردید. آنچه در تاورنی رخ داد حتی بر خلاف آن انتظارات و پیش بینی های مرسوم و حداقلی در خصوص شرکت ایرانیان مقیم اروپا در این تجمع بود. بی اعتنایی ایرانیان مقیم اروپا از این تجمع به حدی بود که بر خلاف همیشه که خبر اعلام آمار شرکت کنندگان به ضرورت های تبلیغاتی و سیاسی و با اعلام بالای بیست و سی هزار نفر در صدر تمامی خبرهای مربوطه قرار می گرفت، اینبار اما در هیچ یک از خبرهای منتشره آمار و ارقامی مبنی بر تعداد شرکت کنندگان در این تجمع ذکر نگردید. حتی در این راستا آش تجمع تاورنی آنقدر شور و بی مزه شده بود که از تمامی این مراسم و مشخصاً از شرکت کنندگان تنها یک عکس منعکس گردیده که در مقایسه با اتفاقات مشابه نه تنها قابل مقایسه نیست که از اساس نشان دهنده این واقعیت دردناک است که سازمان نتوانسته حتی همان تعداد هواداران مورد ادعای گذشته و سیاهی لشگرهای همیشگی را متقاعد به حضور در این تجمع کند. جهت اطلاع از کم و کیف بی اعتنایی ایرانیان مقیم خارج از این تجمع تنها کافی است به تنها عکس موجود از حاضرین دقت و توجه شود تا عمق استیصال و درماندگی خانم مریم رجوی و سازمان بیشتر هویدا شود. در تمامی اخبار و گزارش های کلیشه ای که سایت های سازمان مدعی هستند از خبرگزاری های مختلف جهان مخابره کرده اند، یک مقدمه ترجیع بند این خبرها است و اینکه تمامی این خبرها به نقل از سازماندهان و برگزارکنندگان این تجمع یعنی همان سازمان مجاهدین نقل شده است. به یک معنی بر خلاف ادعاهای سازمان هیچیک از خبرنگاران مورد نظر او مستقیم نه در مراسم حضور داشتند و نه اخبار و اطلاعات منتشره را بر اساس مشاهدات مستقیم خود تنظیم کرده اند. این در واقع همان رویه و منوال همیشگی است که سازمان در پوشش دادن اخبار مربوط به میتینگ ها و مراسم مشابه دنبال کرده است. اما در مورد تعداد شرکت کنندگان تنها در دو خبر به ذکر آمار اشاره شده است. یک جا به نقل از خبرگزاری فرانسه و البته با تاکید بر نقل از سازماندهندگان که به عدد تقریبی دهها هزار نفر اشاره شده است و یک جا در سایت سازمان مجاهدین و به نقل از خبرگزاری فرانسه اینگونه آمده است: خبرگزارى فرانسه افزود: سازماندهندگان جمعیت را 100هزار نفر برآورد کردند. در یک جا هم سایت سازمان مجاهدین خبر نقل شده از سوی آسوشیتدپرس را بدون ذکر آمار و ارقام از حضور شرکت کنندگان درج کرده است. سایت همبستگی هم در یک خبر شتابزده و عجولانه در حالی که روز شنبه و یکشنبه را گم کرده، نوشته است: روز یکشنبه ۲۶ ژوئن ۲۰۱۰, ایرانیان مریم رجوی مریم رجوی, شورای ملی مقاومت ایران در یک گردهمایی در تاورنی در حومه شمال پاریس را تحسین میکنند. روز شنبه هزاران نفر در شمال پاریس تجمع کردند. نفس این تناقض گویی ها در مورد همین دو ارقام ذکر شده حاکی از سردرگمی و افتضاحی است که در تاورنی گریبان مریم عضدانلو و سازمان مجاهدین را گرفته است. اینکه بشود میزان شرکت کننندگان در این مراسم را با اندکی اختلاف حدس زد، کار دشواری نیست، مضاف بر اینکه نگاه خبرنگاران به هر جمعیتی بر اساس تجربه کاری نیز در زمره کارهای یومیه و روزمره است. اتفاق جالب در این تجمع تاکید مریم رجوی بر روی تغییر واقعی دمکراتیک در نقطه مقابل شعار همیشگی ایشان یعنی تغییر دمکراتیک است که مشخصاً در این جا کلمه واقعی اضافه و تاکید شده است. اینکه فرق بین تغییرات دمکراتیک و تغییرات واقعی دمکراتیک چیست؟ از مواردی است که احتمالاً خانم عضدانلو به این دلیل که خود ابداع کننده هستند، طبعاً خودشان هم باید درباره تفاوت های آن توضیح بدهند. ناگفته نماند مریم رجوی در مقام بال سیاسی مسعود سالهای متمادی است به هر ترفند و رنگی برای جلب حمایت غرب و بخصوص ایرانیان مقیم خارج در می آید. این رویکرد را نیز به نوعی می توان در همین راستا ارزیابی کرد. از دیگر افتخارات سازمان مجاهدین در این مراسم حضور جان بولتن سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل متحد که خواستار خارج کردن نام مجاهدین از لیست تروریستی وزارت امور خارجه گردید بود. همچنین حضور چند دولتمرد بازنشسته و از کار افتاده که تنها هنرشان روخوانی یادداشت هایی بود که قبلا توسط سازمان مجاهدین تنظیم و آنها ناچار بودند آن را قرائت کنند. تجمع 26 ژوئن مجاهدین در تاورنی در واقع پایان سناریو و جریان سازی رسانه ای سازمان در بحبوبه ماه خرداد و خط بطلانی بر تمام وعده و عیدهایی بود که مسعود رجوی و مریم عضدانلو طی ماه های گذشته و مدام و بی وقفه و با اشکال مختلف دنبال و تبلیغ می کردند. در واقع با پایان یافتن این تجمع سازمان بار دیگر و بطور ناگزیر و بر اساس یک عادت دیرینه خودش را بر روی موضوعات کلیشه ای و تکراری بنا خواهد کرد. بمبی که به زعم مسعود و مریم قرار بود در ماه خرداد و مشخصاً از 22 تا سی خرداد منفجر بشود، بیشتر شبیه بادکنک های به رنگ بنفش تجمع تاورنی بود که در نهایت در هوا و زمین ترکانده شد و صدای آن را حتی حاضرین در تاورنی هم نشنیدند چه برسد به جهانیان و مردم ایران. با این تفاوت که کمیت شرکت کنندگان در تاورنی بار دیگر به مریم و مسعود این درس تاریخی را داد که به میزان گذشت زمان نه تنها از آن اندک هواداران خارجه نشین هم کم و کسر می شود که دیگر حتی سیاهی لشگرها و چتربازهای اروپایی هم به وعده های آنها دلخوش نیستند. ترفند دیگر سازمان در این رابطه تلاش برای جلب حامیان موسوی در خارج کشور بود که آن هم با شکست مواجه شد. سایت همبستگی در این رابطه ادعا کرده بود هواداران سازمان حمایت خود را از طرفداران موسوی اعلام کرده اند. لازم به تأکید نیست که این ترفند نیز به جهت کشاندن حامیان موسوی به سمت تاورنی صورت گرفته بود که ظاهراً با شکست کامل مواجه شده است.