موج سواری تا کی؟!

روز 16 آذر یکی از روزهائی است که دارای اهمیت خاصی در ایران می باشد. روز دانشجو فرصتی دوباره برای هویت تاریخی، رسالت ملی و دینی دانشجو می باشد.در این روز دانشجویان دانشگاه تهران در اعتراض به دخالتهای آمریکا وانگلیس در امور ایران و سفر ریچارد نیکسون معاون رئیس جمهور آمریکا به ایران  به پا خواستند و سینه ی خود را آماج گلوله های رژیم ستم شاهی پهلوی کردند. شهیدان سرفرازی همچون بزرگ نیا، قندچی، شریعت رضوی ودستگیری تعدادی و مجروح شدن عده ای گشت از آن سال این روز را به نام دانشجو نام نهادند.
اما هستند گروههایی همچون سازمان مجاهدین که هرساله با نزدیک شدن این روز مهم و یا هر مناسبتی که اساسا هیچ سنخیتی با ماهیت ستیزه جویی و خشونت طلبی آنان ندارد خود را با این این روز گره می زند و دم از دانشجو و آزادیخواهی آنان می زنند. و جالب تر از آن اینکه این هفته را هفته خیزش و اعتراض در هر زمان و هر مکان نامیده اند.آخر باید به این فرقه تروریست گفت تورا چه به این حرف ها که هر جا آش است شما هم می خواهید نخود آن شوید.آیا از این قشر کسی هست که اصلا شما را بشناسد و یا علاقه ای به افکار و اعتقادات التقاطی شما داشته باشد؟؟ در رسانه ها و سیمای این فرقه اعتراضات معدودی از دانشگاههای ایران را درج کرده اند.که آن هم مشخص نیست که درست باشد. اما چه سودی برای شما دارد نمی دانم باید به مریم قجر و سران این فرقه گفت این بار از آب نمی توانید ماهی بگیرید و گل آلود هم نمی شود فرصتی برای شما نیست زهی خیال باطل.
باید از مسعود پرسید؟ شما که دم از دانشجو و دانش آموز می زنید چه گلی بر سر همین قشر در درون مناسبات خود زدید مگر نبود آن زمانی که بچه های مدرسه را با فریب از خارج از کشور آوردید و اجازه ندادید ادامه تحصیل دهند با وجود سن کم به عراق نا امن آورده شدند و از آنها سوء استفاده کردید مگر بخاطر شرایط سختی که برای همین افراد ایجاد نمودید چندتن جان خودشان را ندادند و تعداد دیگری را قربانی خودکامگی، قدرت طلبی محض خود نکردید. بچه هایی کم سن وسال با آرزوهای قشنگ همچون لادن محمدی، یاسر اکبری که خود سوزی و خود زنی کردند و یا مثل امیر نظری، رحمان محمدی، سیاوش نظام، یاسر حاجیان وغیره…برای این نفرات چه اقدامی انجام دادید که هم چنان با پرروئی خود را پیوند می زنید به این روز مهم. واقعیت این است که با اعلام این خبرهای دست ساز می خواهید به نیروهای وا رفته خود بگوئید که ما هم چنان در داخل فعالیت داریم و این در حالی است که شما در ایران هیچ پایگاهی نداشته و مورد تنفر افکار عمومی قرار دارید چه کسی از شما حمایت کرده و می کند به غیر از دوستان غربی تان که آن هم دنبال منافع خود هستند و به قول معروف بی مایه فتیر است وقتی که بحث منافع ملت هست شما همواره ساز مخالف می نوازید و در جبهه دشمنان هستید چگونه از مناسبت هایی که ارزش تاریخی دارند خودتان را گره بر خون ها ی ریخته شده می دانید شرم بر شما که دست از موج سواری بر نمی دارید و همواره دوست دارید بر گرده دیگران سوار شوید و خود سواری دهنده بیگانگان باشید.