مجاهدین در مناسبات خود دو گانگی خاصی را دارند. برای مثال زنان با برادرانی که گوهر بی بدلیل گفته می شوند نمی توانستند در قرارگاهها بدون حضور شخص سومی با هم ارتباط کلامی داشته باشند ولی همین زنان با کارگران خارجی کار کرده و با خودرو آنان را جابجا می کردند. در همین رابطه اگر به برنامه های سیمای آنها توجه کنیم چه تغییرات چشم گیری می بینیم. مثلا زمانی در مناسبات ترانه و یا رقصیدن ممنوع بود اما در مدت کوتاهی برای اینکه به تماشا گران نشان دهند با موسیقی و برنامه های مفرح بیگانه نیستیند مجموعه ای از رقص بابا کرم و بندری و رقص های محلی دیگری را اجراء می کنند.
از زمانی که رفتند در لیبرتی به این نتیجه رسیدند که خوب است گروه ارکستری از زنان و مردان داشته باشند و شروع به آموزش آنهاکردند تا هم سر افراد گرم شود و هم خوراک تبلیغاتی خوبی باشد.اخیرا هم در برنامه سرودهای جمعی تعدادی خانم را با دامن و جوراب به صحنه آورد.این یک تغییر اساسی در رابطه با سازمان است هر چند که من و امثال ما تعجب نمی کنیم رجوی برای نشان دادن خودش حاضر است لحظه به لحظه تغییر رنگ دهد.یادم هست مسعود در نشستی اعلام کرد در مبارزه با رژیم ایران اگر شرایط اقتضا کند دامن هم می پوشیم و الان به این رسیده اند. بخاطر این تغییر به نوبه خودمان به رجوی دست مریزاد می گوئیم. اما بد بحال جماعت برادری که در این گروه کرها شرکت می کندزیرا باید لحظه لحظه عملیات جاری کند و با خودش بر خورد کندآخر خواهر مجاهد را با این وضع تا کنون ندیده است. روزی مریم قجر و مسعود به گماشتگان خود دستور می دادند آنقدر از زنان و مردان کار بکشند تا رنگ و پوست چهره آفتاب سوخته شود و کسی به فکر زندگی دنیا و رفاه طلبی فکر نکند الان 360 درجه تغییر ایجاد شد هر چند به لحاظ ماهیت و طرز تفکر چیزی رقم نخورده است.رجوی همواره تمام کارهایش را برای پوشش بیرونی انجام داده نه اینکه به آنچه می گوید مقید و وفادارنیست این یکی از ظلم ها و خیانت هایی است که او همواره بر اعضای فرقه خود روا می دارد.